In Hagi vind je overal keramiekwinkels; en ook bij de antiquairs is Hagiyaki te koop. Meestal heeft het lichte kleuren: beige, wit, roze, lichtblauw en schakeringen daarvan. Dit is een beetje een atypische pot, met dat krimp-glazuur. Hagi wordt veel gebruikt in de theeceremonie, het is zeer gewild in heel Japan.
Dinsdag 27 oktober begin ik de dag met een wandeling door het Haginese platteland op zoek naar een bepaalde pottenbakkerij. Ik sla natuurlijk weer een verkeerde weg in; na een half uur kom ik bij een verlaten oven - totaal in onbruik geraakt. Dat was hem dus niet. Ik loop terug naar het kruispunt.
Daar zit in een hokje een Jizo bodhisattva met een gewit gezicht. Weet u waarom dat is, vraag ik aan een voorbijlopende mevrouw. Nee, ze hebben hem opgemaakt... Je ziet inderdaad nog sporen van rouge op zijn wangen.
Na nog wat verkeerde zijwegen kom ik bij de
Senryuzan pottenbakkerij, met een klimmende oven vlak aan de straat. Vanwege de vervuiling is deze niet meer in gebruik, de nieuwe oven is verder de bergen in verhuisd.
Een sombere pottenbakker die eerst alleen maar zwijgt, begint na een paar vragen toch te praten en vertelt dat ze vroeger met negen man werkten, maar dat ze nu nog maar met twee mensen produceren. Wel met nog wat helpers, maar toch. Hij werkt aan een schopwiel, en maakt serieus werk. En is niet blij.
In de niet meer in gebruik zijnde klimmende oven is een kamer ingericht - je kunt zien hoe het werk daarin wordt gestapeld.
Achter de pottenbakkerij en de winkel - er is een mooie winkel waar goed werk te koop is - ligt het
Taibi Memorial keramiek museum, met een mooie tuin naast de ingang. De moeite van het bezoeken waard.
Maar het mooiste Hagiyaki zie ik die middag wanneer ik een late lunch eet, in
Hotoritei Japanese Garden Cafe. Links een ceremoniële theekom, waarin rijst is geserveerd en daarnaast een Hagi-kommetje met uitstekende curry.
De theekom is oud en eerbiedwaardig, uit familiebezit en waarschijnlijk verbaasd om zo te worden gebruikt - maar het geeft een heel goed gevoel om hieruit te mogen eten.
Een matcha cakerol gereserveerd op Hagiyaki en een Hagi koffiekop. Dat cakebordje is om te stelen.
Het café is gevestigd in het woonhuis van de reder Amimoto, die volledig uitgeruste vissersschepen verhuurde aan de vissers in Hagi. Ze hoefden geen huur te betalen, maar de opbrengst werd fiftyfifty verdeeld. De familie heeft nu van het huis een café gemaakt. De kamers van het huis zijn ongemoeid gelaten, eetplaatsen zijn gemaakt in de tuinkamer,
de westers ingerichte zitkamer en zelfs
op de verandas.
Vanaf deze veranda heb je een mooi uitzicht op
de Japanse tuin. Na de lunch vertrek ik naar Kyoto, met een lichtende herinnering aan deze schitterende plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten