Matsumoto

Kosmopolitisch Matsumoto is de tweede grote stad van de prefectuur Nagano. Vanuit deze stad kun je veel interessante kanten uit: de Japanse Alpen, Takayama, de oude postweg Nakasendo die door het dal van de Kiso rivier loopt. En de stad heeft een schitterend kasteel, een van de vier zogeheten "National Treasures" van Japan. Ik blijf een dag in Matsumoto, op doorreis naar de Nakasendo.

Van het hotel krijg ik een plattegrond, sla een paar verkeerde hoeken om en kom terecht bij een mooie zentempel aan de rivier. Van Japanse plattegronden raak ik meestal behoorlijk in de war. Ik concludeer dat dit een zentempel moet zijn omdat de beelden van Eizan, stichter van de Rinzai sekte, en Dogen, stichter van de Soto sekte, voor de hoofdhal staan.

Ik draai de plattegrond een halve slag om en loop dan langs de rivier en de gezellige oude Nawate-dori, richting het kasteel. De Nawate-dori met zijn oude huisjes, heeft een aantal eetstalletjes, antiekwinkeltjes/rommelmarktjes en is schilderachtig leuk.

Midden in de Nawate-dori staat het kikkerheiligdom, met de grootse naam Kaeru Daimyojin. Nawate-dori heet ook wel kikkerstraat. En waarom, zaten hier vroeger kikkers in de rivier? De koekenbakker naast het heiligdom legt uit dat de rivier vroeger erg vervuild was en de bewoners van Matsumoto namen zich, zo'n 40 jaar geleden, voor om het water van de rivier zo schoon te maken, dat de kikkers die aan de bovenloop in de bergen zaten, weer terug zouden komen. De kikker schrijn is een symbool van dit voornemen. De kikkers zijn niet terug ...

Ondanks de sombere, bewolkte dag, is Nawate-dori kleurrijk, vanwege de resterende herfstkleuren en

de versieringen van de winkels en kraampjes.

Aan de Nawate-dori ligt de Yohashira Shintotempel. De naam betekent: de vier pilaren - daarmee worden vier goden bedoeld van dit heiligdom, onder wie de zonnegodin Amaterasu.

Blinkend gepoetst koperen dak... een nieuw gebouw, vorig jaar neergezet, geconstrueerd met het hout dat afkomstig is van de grote Ise Shrine, die eervorig jaar is vernieuwd.

Ook de bellen waarmee je je komst aankondigt bij de goden, zijn glimmend gepoetst.

Wanner ik dan eindelijk bij het kasteel ben, maak ik een wandeling langs de slotgracht en kom een stralend bruidspaar tegen...

dat zich vrolijk laat fotograferen met de rode brug van Matsumoto-kasteel op de achtergrond. Verbonden door een hart.

Het is vandaag niet druk, en de riksja-man schrijft in zijn vrije tijd gedichten.

De Kuro-mon, oftewel zwarte poort. Hoewel de hoofdkleur wit is.

Het majestueuze kasteel, gebouwd in 1593-94 en een van de oudste in Japan, gezien vanuit het omringende park. Links met de rode veranda het "moon-viewing"paviljoen, de Tsukimi-yagura. Krijgers in wapenrusting en wapens mochten daar niet binnen. De zwarte luiken geven het kasteel een streng aanzien; het wordt ook wel het kraaienkasteel genoemd.

Binnen zijn er leuke tentoonstellingen, met vuurwapens, kanonnen, gereedschap om een kasteel aan te vallen, wapenrustingen, kaarten. Het hele kasteel kan van binnen worden bezichtigd. Niet ongevaarlijk: de houten vloeren en trappen zijn glad en aangezien je niet met schoenen aan binnen mag, is het navigeren op je sokken over de steile trappen niet zonder risico.

kruitvaatje van een geweer.

De tsukimi-yagura van binnen

en het uitzicht van daaruit.

Bij de uitgang twee paraplu's: het is inmiddels gaan regenen - en dat zal de hele dag verder zo blijven.

Nog een leuke straat in Matsumoto: Nakamachi-dori, met stenen pakhuizen, waarin galeries, cafés, kunstnijverheidswinkels, etc. zijn gevestigd. Nat is ie wel, en een heel aantal winkels is dicht (woensdag).

Een winkel met Japans lakwerk - ook dicht.

De Nakamachi "Classic" Kan (=gebouw), een oud pakhuis waar plaatselijke kunstnijverheid is te zien, en het café rechts ernaast.

Nogmaals "Classic" kan.

Weliswaar regenachtig, maar de verlichte ramen maken de sfeer wel gezellig.

Als het niet had geregend was ik waarschijnlijk nooit het weegschaal-museum binnengegaan - en dat zou jammer zijn geweest, want het is erg leuk, ik leer er feiten waar ik van opkijk.

Een papieren maat-zak voor zijderups-poppen. Matsumoto had vroeger een bloeiende zijde-industrie. Later werden deze papieren zakken vervangen door houten bakken - want papier zakt uit en zo kan er meer in dan de bedoeling is.

Een weger om het geslacht van zijderups-poppen vast te stellen: mannetjes zijn tien milligram zwaarder!

Voor het museum stopt de circulaire bus, die in Matsumoto de Town Sneaker heet.

Aan het einde van de middag vertrek ik uit het museum, wanneer de spreeuwen zich verzamelen op de elektriciteitsdraden voordat ze naar hun slaapplek gaan. Ze maken een enorm kabaal.