Op 17 november reis ik vanuit Tokio naar Nagano met de nieuwe Shinkansen (in maart 2015 is de lijn geopend) die als eindpunt Kanazawa heeft. Vanuit Nagano ga ik naar het plaatsje Obuse - oud maar mooi. De trein arriveert in Nagano om ongeveer 12.00 uur - lunchtijd. De zakenlieden die hier uitstappen, springen en masse op de kiosk af die op het perron staat en die de beroemde Shinshu soba serveert.
Het is herfst en dus wordt er in Nagano, beroemd om zijn bergen en bossen, wild gegeten. Ik zie dat ze bij Beck's wild-curry serveren. Hmmm, ik geloof dat ik maar meteen met de trein doorga naar Obuse en de combinatie ree en curry een andere keer avontuur.
De lokale boemel, de Nagano Dentetsu, die ik moet hebben, vertrekt van een klein ondergronds station, waar ook verse groenten, pickles, e.d. te koop staan. En fruit en appels. Nagano is beroemd om zijn appels.
Alles wat je koopt wordt bij het kaartjes loket afgerekend door de spoorweg-employé. Multifunctioneel...
De rit naar Obuse duurt 35 minuten - je komt in een andere wereld koel, fris, verstild en landelijk. Het is vandaag grijs en bewolkt, het stadje ligt er verstild bij - de herfstkleuren die in Tokio nog moeten beginnen zijn hier al zo goed als voorbij. Het wachten is op de winter, zo voelt het.
De kaki hangen voor een deel nog aan de bomen - vanuit de trein kun je ze overal zien - deze prefectuur staat er vol mee.
De bezienswaardigheden van Obuse liggen in een cluster bij elkaar - gemakkelijk. Het begint bij Obuse-do, een bedrijf dat de kastanjes waar het dorp beroemd om is, verwerkt tot veel soorten delicatessen, tot en met kastanje-ijs toe. Overigens zijn er nog een groot aantal andere zaken die hier ook kastanje-vreugde aanbieden.
Bij Obuse-do spot ik een oude Japanse dame - tegen de tachtig, schat ik, met een mobiele telefoon. Dat zie ik voor het eerst. Ze loopt druk pratend overal aan voorbij, de een na de ander opbellend, en geniet zo te zien van de conversatie...
De in heel Japan bekende Masuichi-Ichimura sake brouwerij in een prachtig gebouw.
De ingang met de houten bal die aangeeft dat het hier om een brouwerij gaat.
En het proeflokaal waar je op een grijze dag een glaasje kunt proeven, of meerdere, om de zon te laten schijnen.
Tegenover het Hokusai Museum ligt een filiaal van Obuse-do, waar je kastanje cake kunt eten en thee drinken - buiten onder de boom wachten de klanten tot ze aan de beurt zijn.
Het Hokusai Museum - het is net vernieuwd en dit voorjaar heropend. Het is klein maar heeft een goede collectie. Op dit moment is er een tentoonstelling van Hokusai en zijn leerlingen. Terwijl ik naar de zalen loop, hoor ik ineens Nederlands...
En ja hoor, een video wordt net getoond, waarin Matthi Forrer, Nederlands Japanoloog en Hokusai-kenner, het belang van de kunstenaar, niet alleen voor Japan, maar voor de wereld, onderstreept.
Een interessante illustratie gemaakt door een leerling van Hokusai - het stelt een Nederlandse vrouw voor, met een bok en op de achtergrond trapgevels. Niet een typisch Nederlands uiterlijk.
Behalve een meester van de houtsnede en de illustratie, en de vader van de Japanse manga, was Hokusai ook een goede schilder - met schilderen begon hij pas op zijn zestigste.
Een appel-kraam waar de beroemde Nagano appels worden verkocht. Soorten die niet meer algemeen in de handel zijn, zoals de Kogyoku, vind je hier nog.
Een Shinto heiligdom naast de kraam, met een grote appel en een mini ster-appel als offeranden.
De winkel van Obuse-do waar je mooi-verpakte
kastanje souvenirs kunt vinden. Rechts gestoomde kastanjes.
Tot slot nog een bezoek aan het Lampenmuseum, een must voor design- en lampenliefhebbers.
Ik vind er de opvouwbare reis-lamp aan, die ik eerder tegenkwam in Gunma-ken, maar dan opgevouwen in een spanen doos (Blogbericht van 15 oktober 2015). Hier is hij compleet met papieren lampion. Zo valt alles in elkaar, als je maar lang en ver genoeg reist en kijkt.
De reislamp in gebruik.
Na het licht-museum maak ik nog een wandeling door dit sfeervolle dorp en ga dan via Nagano naar Matsumoto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten