Een zomers warme dag, goed weer voor een bergwandeling in Yamadera, even buiten Yamagata. De weg voert langs een aantal tempels. Rotsachtig pad - voornamelijk trappen - en dramatische kliffen. Grafmonumenten, boeddhabeelden, Jizo's overal langs het pad.
De belangrijkste tempel hier is de Risshakuji Komponchudo; gelieerd aan de Hiei Tempel in Kyoto. Er brandt een vuur dat is overgebracht uit Kyoto - 1200 jaar geleden, en evenals het moedervuur in Kyoto is het nog nooit uit geweest. Een priester laat me het vuur zien, in een sierlijke ijzeren lantaarn in het binnenste heiligdom. Door de aardbeving in maart 2011 slingerde de lantaarn heftig, maar het vuur is niet uit gegaan. Er is een altaar met dichte zwartgelakte deuren. Daar achter zit de boeddha, Yakushi Nyorai. De deuren mogen alleen maar eens in de 50 jaar open. Dit jaar zal het beeld van 20 tot 26 oktober zijn bezichtigen. Het is een bijzondere Nyorai: meestal hebben ze een glad, een beetje vrouwelijk gezicht, zegt de priester. Deze is mannelijk. ??? Hij heeft een snor. Ik kan me er niets bij voorstellen.
Voordat ik verder ga kalligrafeert de priester de soetra van de tempel voor mijn reisdagboek. Bij de meeste pelgrimstochten kun je een speciaal boekje kopen waarin je bij iedere tempel langs de route een stempel en kalligrafie kunt halen.
Voordat het steile gedeelte van het pad begint, staat een dame "kracht"-dumplings te verkopen. Als je die niet eerst eet, haal je de klim niet...ik bekijk de dumplings en besluit dat ik het er op waag zonder. Ik haal het zonder moeite, blijkt later, ondanks de rijkelijk alcoholisch overgoten avond ervoor in Mintaro Hut.
Hier en daar is er al een begin van herfstkleuren.
Jizo langs de weg
Op de weg terug naar het station ontdek ik een winkeltje waar een oude man kokeshi poppen verkoopt. Kokeshi worden in het noorden gemaakt en zijn populaire souvenirs. In deze zaak is een hele verzameling oude poppen te zien, subtieler van kleur dan de tegenwoordige. De oude poppen hebben ook individuelere gezichten.
Voordat ik op de trein ga, eet ik koude soba noedels. De soba van de prefectuur Yamagata is beroemd en de noedels zijn prima, al dente. Als de noedels op zijn brengt de eigenares van de zaak een roodgelakte schenkkan met warm kookwater van de soba, lekker om te drinken met wat over is van de saus...
Het kannetje
Het kookwater
Terug in Yamagata bezoek ik nog een paar pottenbakkerijen die beroemd zijn om hun glazuur. Dit glazuur heet: zansetsu, het laatste restje sneeuw.
In Mintaro Hut wordt het weer een heel gezellige avond. We maken met zijn allen dumplings, en eten met zijn twaalven aan een tafel voor zes....
De dumplings voordat ze in de pan gaan
En erna... erg lekker.
Nog een bijzonderheid: roze chrysanten in de groente-afdeling van een winkel
En nadat ze zijn klaargemaakt als sla, met soja, mirin, azijn en fijngewreven sesamzaad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten