Gisteravond ben ik aangekomen op Koya-san, de heilige berg. Hier heeft Kobo Daishi, de grondlegger van het Shingon boeddhisme, in 816 een kloostergemeenschap gesticht. Van het eens zo gigantische complex van meer dan 1400 tempels zijn er nu nog 120 over. Het is ook tegenwoordig het hoofdkwartier van de Shingon sekte, en een belangrijke bedevaartplaats. Het ligt afgelegen en wanneer je boven uit het bergtreintje stapt, ruik je de frisse planten en voel je de heerlijke koele lucht. Ik logeer zoals altijd in de Shojoshin-in tempel, een prachtig houten gebouw met grote ruimtes en schitterend houtwerk.
's Avonds het vegetarische diner in de lange eetzaal, op de tatami matten. De gasten worden van elkaar gescheiden door ijle latten-schermpjes. Ik raak in gesprek met mijn buurvrouw en nadat we een tijdje in het Engels hebben gepraat komen we erachter dat we allebei Nederlands zijn. Zij heeft een Nederlands dames-honkbalteam naar het WK in Japan gebracht. Een sport die bij ons in de kinderschoenen staat maar die zij naar een hoger niveau hoopt te brengen. Ze reist nu, na de wedstrijden, rond door Japan.
Na het ontbijt ga ik vanmorgen eerst een wandeling maken door de grote begraafplaats/ tempelcomplex naar Oku-no-in, het mausoleum van Kobo Daishi. Men gelooft dat hij niet dood is, maar de verlichting heeft bereikt en is verzonken in eeuwige meditatie. De grafmonumenten die langs de weg naar het mausoleum onder de eeuwenoude cryptomeria liggen, zijn van bekende historische figuren, Japanners uit de culturele wereld en van (leiders van) grote bedrijven. Eeuwenoude graf-stupa's naast moderne stenen monumenten. Tot nu toe ben ik hier alleen maar met grijs en mistig weer geweest, dan hangt er een mysterieuze sfeer. Vandaag is het prachtig weer en dat maakt de wandeling heel vrolijk. 
Zeer oude grafmonumenten van een belangrijke Japanse clan van heersers in zuidwest Japan. De reden waarom zoveel prominenten hier een grafmonument hebben, is dat ze dicht bij de heilige Kobo Daishi willen zijn. Het idee is, dat alleen hij de boodschap van de Boeddha van de toekomst kan interpreteren wanneer deze voor de verlossing van alle wezens zal arriveren. En daar moet je bij zijn.
Koya-san is het beginpunt van de pelgrimstocht langs de 88 tempels op Shikoku. Er zijn vandaag, een lang vrij weekend, veel bezoekers. Bij de brug over de rivier die door het terrein loopt, staan Boeddhabeelden waar je water uit de rivier overheen gooit ter nagedachtenis aan dierbare doden. Er staat een lange rij gelovigen die op hun beurt wachten om de beelden nat te gooien.
Langs de weg en tussen de graven staan tientallen Jizo-beelden. Hij is de beschermer van de reizigers en de (gestorven) kinderen. Vaak krijgt hij een mutsje op en een slabbetje voor, om hem, als een kind, te beschermen tegen de kou. Vandaag kom ik er een tegen met make-up: rouge, lipstick en oogschaduw. Iedereen die het ziet vindt het heel grappig - geen mens die het opvat als heiligschennis.
De herfst kondigt zich aan - een spinnenweb bij een oud graf.
Daarna een bezoek aan de hoofdtempel van Shingon, de Kongobuji. Het is druk bij het watervat waar eerst de handen en het hart moeten worden gereinigd.
De tempel heeft kamers met prachtige schilderingen van bekende kunstenaars en
een bijzondere droge landschapstuin met een schare rotsen, die wel
worden vergeleken met gelovigen die naar een preek luisteren.
De oprijlaan naar de Garan, het centrum van Koya-san met de hoofdhal en de Grote Pagode die je al van ver ziet liggen.
De Kompon Daito, de grote pagode, gezien vanuit de hoofd-hal. Met deze blauwe lucht zijn zijn kleuren nog indringender dan anders. Hierbinnen is het heilige van het heilige: de beelden van Dainichi Nyorai (de kosmische Boeddha) en zijn helpers. Ik vind ze, tegen mijn verwachting in, mooi en expressievol - zelfs al zijn ze verguld. Er mogen geen foto's worden gemaakt, helaas voor dit blog...
Het mos van de Garan wordt secuur onderhouden, alle ongerechtigheden worden er met een kleine schoffel uitgehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten