Vanaf vandaag weer een paar dagen Kyoto om vrienden te ontmoeten; wanneer ik op het station aankom, gaat het zoals altijd wanneer ik deze stad bezoek: drommen mensen krioelen er rond, bij de bushalten staan lange rijen en ik denk: wat moet ik hier... Als ik eenmaal bezig ben met rondkijken, word ik getroffen door de schoonheid van de bezienswaardigheden, het mooiste en best onderhouden van alles wat Japan heeft te bieden. Ik besluit om vanmiddag de menigten te vermijden en Toyotomi Hideyoshi te gaan volgen. Hij is een van de architecten van de hereniging van Japan aan het einde van de 16de eeuw en was beschermheer en begunstiger van de cultuur en de kunsten.
Hideyoshi (1536-1598) is de Japanse versie van de American Dream: hij was van zeer lage komaf en werkte zich omhoog tot heerser van Japan. Hij wordt in Kyoto gezien als een parvenu, met zijn liefde voor pracht en praal. Hij past meer in Osaka, waar hij ook zijn kasteel had laten bouwen, en waar de bewoners meer een handels mentaliteit hebben en het breed laten hangen, wanneer ze het breed hebben. De Chishaku-in tempel bezit schermen die in opdracht van Hideyoshi zijn beschilderd door Hasegawa Tohaku en zijn zoon, werkelijk heel mooi.
De schitterende tuin werd aangelegd door Hideyoshi's theemeester Sen-no-Rikyu. Het verhaal gaat dat Sen no Rikyu Hideyoshi regelmatig temperde als hij weer eens een theehuis wilde bouwen met veel goud en glitter. Theehuizen zijn meestal een toonbeeld van eenvoud en sereniteit. Deze tuin is in het voorjaar schitterend door de bloeiende azalea's.
Het is een prettige plek om even te zitten en uit te blazen van de Kyotose wandelingen.
De hoofdhal van Chishaku-in - in 1974 herbouwd, nadat het origineel in 1947 afbrandde. 
Met de vergulde Yakushi Nyorai.
Aan de lotusvijver ligt de Myoo-den, waar juist een dienst aan de gang is. Terwijl ik probeer om er een foto van te maken, heb ik het gevoel dat ik vanuit de lotusvijver word bespied.
En ja hoor, een reiger kijkt naar me vanonder de lotusbladen. Ik zie hem even later een lekker hapje uit het water opvissen.
Daarna waadt hij een eindje dieper de vijver in; het lijkt wel een schildering van Hasegawa Tohaku...
Daarna door naar het grafmonument van Hideyoshi, dat bovenaan een steile trap van 500 treden ligt. Tis een hele klim maar gelukkig staan er bomen langs de trap waardoor het er op deze schitterende dag redelijk koel is.
Het mausoleum is volgens de man achter het loket, de grootste "gorinto" - een boeddhistisch, uit vijf delen bestaand grafmonument. De vijf onderdelen verbeelden, van beneden naar boven, de elementen aarde, water, vuur, wind en ruimte/ether. Er staan kersenbomen voor het mausoleum - gelukkig want Hideyoshi hield van de bloesems en heeft enkele gigantische en beroemde kersenbloesempartijen georganiseerd, onder andere in Yoshino en bij de Daigoji tempel (ook in Kyoto).
Daarna door naar de Hokoku shintotempel, gewijd aan Hideyoshi; hij liet hem zelf bouwen, met het doel om er na zijn dood te worden vereerd als "kami". De poort is geclassificeerd als een "National Treasure".
Aan weerszijden van de poort hangen wat op het eerste gezicht versieringen lijken; het zijn houten votiefplanken in de vorm van een kalebas, waarop bezoekers hun wensen voor succes in al hun ondernemingen hebben opgeschreven.
Houtsnijwerk op de deur van de poort.
Op een streng afgesloten terrein naast de tempel ligt de orenheuvel; daar zijn de oren begraven van overwonnen Koreaanse strijders, die de Japanse militairen als trofee hadden meegenomen uit Korea; Hideyoshi had aan het einde van de 16de eeuw een veldtocht tegen dat land uitgerust. Na zijn dood werden de Japanse legers teruggetrokken. De stenen pagode die op de heuvel staat is nog net zichtbaar boven de muur en het prikkeldraad.
's Avonds eten met vrienden bij Yamaga, een kleine Diner met vrienden in een izakaya, die al jaren door dezelfde man wordt gerund die iedere dag precies hetzelfde kookt. Heel lekker en geen verrassingen.
Mooie gerechten
Prachtige keramiek - Tanbayaki.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten