Uitzicht vanuit de trein die over de Seto O-hashi (de Grote Seto brug) de Binnenzee oversteekt vanuit Okayama in Honshu naar Takamatsu in Shikoku.
De kenmerkende bergjes waar de Kokubunji tempel, een van de 88 van de pelgrimsroute, ligt, vanuit de trein.
Ik neem de trein van Tokushima naar Bando, vanwaar ik naar Ryozenji, tempel 1, loop.Vandaag is het de laatste dag van de "Silver Week", een serie vrije dagen, en dus gaan de meeste "pelgrims" terug naar huis. Deze jongen heeft zijn meditatieve oefening er op zitten. Hij wacht in het station van Bando op de trein naar Tokushima.
Na wat twijfelen over links of rechts afslaan - de bewegwijzering is belabberd op dit stuk, ligt hij daar dan, Ryozenji.
De vervaarlijke tempelwachter in de poort, met achter zich een groot model van een strooien sandaal - die de pelgrim draag tijdens zijn tocht. Aan veel poorten zie je deze sandalen hangen - de pelgrims laten ze achter om op deze manier weer energie in de benen en voeten terug te krijgen voor de rest van de tocht.
Het wierookvat - de volgorde van handelingen: bij de poort was je je handen en spoelt je mond, om gereinigd de tempel binnen te gaan. Je brandt wierookstokjes die je in het vat met as zet; je luidt de bel en reciteert de hart-soetra. Je waait wat rook naar je toe met je handen en wrijft die over de plek waar je pijn hebt - goed tegen reumatiek en domme gedachten.
Een bedevaartganger in vol ornaat: strooien hoed, wandelstaf met bel eraan, witte kleren.
Niet alle pelgrims dragen de officiële kledij en/of attributen.
Deze man komt uit Osaka, hij heeft de hele tocht langs alle 88 tempels voltooid en is nu bij tempel 1 terug om de danken voor zijn behouden terugkomst. Dat is wel een eind lopen geweest, zeg ik naïef. Haha, nee, ik heb het met de auto gedaan, en af en toe gelopen.
Een Deense pelgrim. Hij heeft ook de volledige rondgang gedaan en komt bij nr. 1 dank zeggen. Hij heeft wel alles gelopen, in zes weken. Dat is snel - er staat officieel 60 dagen voor.
In de vijver bij tempel nr. 1 zwemmen de grootste goudkarpers die ik ooit heb gezien...
Bij de Tempel zijn alle kleren, hangers, staven en hoeden te koop die je nodig hebt. Ik schaf een boekje aan voor mijn stempels en kalligrafieën en een poppetje van een pelgrim, als gezelschap. Gemaakt door lokale oude dames. Ik hang het aan mijn rugzak. De tekst op het tasje betekent: met zijn tweeën reizen.
De wandeling tussen de eerste drie tempels is niet romantisch - hij loopt langs de snelweg. Het is prachtig weer, dus deze tocht in de zon, zonder de schaduw van bomen, is behoorlijk warm.
Die strooien hoeden waren niet voor niets. Deze wandelaar heeft de voorkeur gegeven aan een stoffen hoed en heeft zijn benen in leggings gestoken. Tegen de zon. Ik had gehoopt dat ik wel pelgrims zou tegenkomen die met mij in dezelfde richting zouden lopen, maar nee. Degenen die voor mij liepen, zijn in een auto gestapt en verder is er geen pelgrim te zien langs de weg. Dat is vreemd, want de in het wit gestoken bedevaartganger is toch een veel voorkomende verschijning langs de wegen van Shikoku. De afwezigheid van medewandelaars en wegwijzers maakt dus dat ik na een paar verkeerde bochten bij tempel twee terechtkom.
Daar bedank ik Jizo voor zijn begeleiding die heeft gemaakt dat ik er toch ben gekomen.



Stempel en kalligrafie worden voor een klein bedrag - vandaag varieerde het van 300 tot 500 Yen - in mijn boekje geschreven.
Een aanwijzing! Hier kun je van de grote weg afslaan naar het oude pelgrimspad, dat niet voor auto's begaanbaar is. De oude pelgrimswegen in Shikoku bestaan niet meer compleet, maar je kunt nog veel stukken ervan vinden en bewandelen.
Het pad gaat langs oude grafmonumenten,
Vervallen gebouwtjes en oude vruchtbomen - Shikoku is bekend om zijn citrus -
En bochten naar donkere bomen bossen met veel bamboe en hier en daar een palm. Linksvoor een kluitje Higanbana, hiernamaalsbloemen, die in deze tijd bloeien en overal in de berm en tussen de velden zijn te zien.
Langs de oude paden is de bewegwijzering veel consistenter, zelfs als je geen Japans leest is het duidelijk. Deze bordjes hangen ook vaak langs de weg in boomtakken.
Daar hangen ook vaak positieve boodschappen van pelgrims zoals "tevreden" of deze: vervuld door de pelgrimstocht, drinkend van de kersenbloesem - het leven is plezierig.
Achter Tempel nr. 5, Jizo-Ji, is een hal met een beeld van Kobo Daishi en met
beelden van de 500 rakan (arhats), discipelen van de Boeddha.
Vanaf de Daishi-hal met de 500 arhats, daal je af naar Jizoji, de vijfde tempel, met een mooi uitzicht op de bergen.
De grote Boeddhahal van de vijfde tempel. Een pelgrim met stevige wandelschoenen - strooien sandalen worden nog maar zelden gedragen.

Dat waren dan de eerste van de 88 tempels. Bij het stenen waterbekken van tempel nr. 2 hangt een kaart van Shikoku, met daarop de namen van alle 88 heiligdommen langs de route. Dit was nog maar een heel nietig begin. Jammer dat er zo weing wandelaars op de weg waren - meestal geeft dat een sfeer van saamhorigheid. Dat is een van de charmes van deze tocht: het gevoel van verbondenheid tussen de deelnemers.
In de bus terug krijg ik zicht op de nieuwste mode in Tokushima...
... wollen puntmutsen, en dat met het warme weer. Later zie ik er nog meer in de stad.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten