Tokio festivaltijd

In tweede helft van september valt een serie nationale vrije dagen, zoals de herfst dag- en
nachtevening, de dag van Respect voor de Ouderen, en daaromheen nog wat overbruggingsdagen - bijna een hele week vrij voor de Japanners, de zgn Silver Week. In deze tijd, ook die van de rijstoogst, houden veel Shinto-tempels hun jaarlijkse grote festival. Rechts een vlag met het karakter Matsuri (festival) erop. Deze festivals zijn kleurig, luidruchtig en viriel. De godheid van de tempel in kwestie wordt rondgedragen in een draagbare schrijn - mikoshi, meestal een loodzwaar ding. Je moet fit en gezond zijn om een "mikoshi" mee te helpen dragen onder luid uitroepen van de kreet "wasshoi!".  Mannen en vrouwen doen eraan mee, maar er zijn ook kinder-mikoshi.

Ik ga op zaterdag naar de Akagi tempel in Kagurazaka, in de wijk Shinjuku. Tot voor kort was het een geheimzinnig gebouw van verweerd hout en de huizen eromheen waren vervallen - een mysterieus en duister geheel. Maar recent is het complex vernieuwd door Kengo Kuma, de beroemde architect die in zijn ijle bouwstijl Japanse elementen verwerkt, zoals de verticale latten. Deze zijn dan ook te zien in de nieuwe Akagi tempel en het flatgebouw ernaast, dat door de tempel is verhuurd aan een ontwikkelaar. Het geheel is strak en totaal niet wat je van een Shinto heiligdom gewend bent. Ook de twee waakhonden - de koma inu, zijn gestroomlijnd en cool. De tempel heeft een cafe. De rode toegangspoort is nog geheel traditioneel en op de foto wordt er net een mikoshi onderdoor gedragen.

Het is druk, de ene na de andere schrijn wordt binnengedragen, vooral door kinderen.

Ze hebben er veel lol in, maar nemen het tegelijkertijd heel serieus. Vooral de tempeltrap op met het heiligdommetje is zwaar werk.

De trap is met succes genomen - wel met de hulp van ouders en buurt-oudsten die zorgen dat er geen ongelukken gebeuren.

Dan komt er nog een groep potige kerels met een grotere en veel zwaardere mikoshi.

Netjes in het ritme wordt het platform boven aan de trap bereikt.

Nog een stelletje vrolijke feestgangers.

Boven worden de mikoshi en de dragers gezegend door de priesteres.

Op het tempelterras staan verschillende groepen geparkeerd - het is spitsuur en deze kinderen moeten op hun beurt wachten.





















Dus is er even tijd om je hoofdband weer goed strak om te doen.
























En om een paar grappen uit te wisselen

Twee muzikanten in voor de religieuze gelegenheid passende pakken maken de traditionele Shinto muziek.

Terwijl er, nadat de mikoshi zijn vertrokken een rij wachtenden is gegroeid voor de tempel om te bidden.. Onder de dakrand zijn de voor architect Kuma kenmerkende verticale latten te zien.

De muzikanten zetten hun instrumenten aan de kant en roepen naar de rij wachtenden dat ze er iets op hebben verzonnen om het wachten wat draaglijker te maken.

Ineens blijken het komedianten en de fluitist ontpopt zich tot een verdienstelijke jongleur.

Een beetje verrast is het publiek wel. Ik heb zoiets ook nog niet eerder gezien.

Bij een tempelfestival horen ook stalletjes met traditioneel feest-eten. Ze flankeren de oprijlaan naar de tempel - bij de Akagitempel zijn ze bijzonder kleurig en appetijtelijk - en die kerels mogen er ook best wezen. Links een kraam met hartige okonomi pannenkoeken.

Hier wordt saté geroosterd, een vrij
recente toevoeging aan het assortiment van Klasse B gourmet voedsel, zoals het traditionele "volkseten" wordt genoemd.

De buurman heeft al een stapel okonomi pannenkoeken klaarliggen.
De ingredienten zien er schitterend uit.

De octopuspoffertjes - ze zouden oorspronkelijk uit Osaka komen. Hier geen "with-it" stoere kerel aan de kook, maar een aardige dame met knuffelige Hello Kitty zakken op haar schort.

Geroosterde hele inktvissen.

De lekkerste octopuspoffertjes van het feest.

Een traditioneel vermaak voor kinderen: goudvis-scheppen. Je betaalt een bedragje en
dan mag je met een heel dun nylon schepje vissen vangen totdat het netje scheurt - meestal is dat al snel - het is niet gemakkelijk. Dit jongetje heeft al 1 goudvis gescoord en wordt geadviseerd door zijn vriendinnen hoe hij de volgende moet verschalken. De beste stuurlui...

Buiten het tempelterrein is een pop-up winkel waar verschillende soorten "mochi", plakkerige rijstkoekjes, met verschillende toppings en vullingen worden verkocht.

Een van de drie jongens die de winkel runnen begint rijstedeeg te maken voor groene kruiden-mochi. In een houten vijzel met een grote houten stamper. Eerst wordt het deeg met een roerende beweging gemengd met de groene kruiden.

Daarna wordt het egaal geslagen met de houten stamper.

Tussen de klappen door maakt de jongen in het groene T-shirt het deeg vochtig met water uit het teiltje. Het gebeurt in een krachtig ritme - waaraan je je moet houden - anders krijg je de stamper op je vingers.





















Een klein meisje dat heeft staan kijken koopt een pak
mochi met bruine suiker. Ze is al een echte expert en besluit pas nadat ze alle soorten nauwkeurig heeft bekeken.

Geinspireerd door al het geroosterde eten op het feest, ga ik 's avonds met vrienden eten in de beste yakitori tent van Tokio: Fuku in Yoyogi Uehara.

Kippengehakt in shiitake paddestoelen.

Gevuld met superlekkere kaas. De tent maakt zijn reputatie waar. Je moet dan ook wel een maand van tevoren reserveren.

• 
  

Pruimenwijn toe!