Alweer de laatste week in Japan - en er komt weer een tyfoon aan. De atmosfeer in Tokio is plakkerig en de grijze lucht is niet zo goed voor foto's. Ik besluit om naar Meiji Jingu te gaan - daar is altijd wel iets te doen. En bovendien moet ik een nieuwe foto maken van de gelukbrengende bron van Kiyomasa voor de achtergrond op mijn Iphone - ik ben mijn oorspronkelijke foto kwijtgeraakt.
In juni van dit jaar is Toranomon Hills geopend, weer een multifunctioneel gebouw, met kantoren, appartementen, winkels, restaurants en het Andaz Hotel. Prachtig vormgegeven, met op de begane grond een terrastuin met tuinmeubilair waarin je comfortabel kunt loungen.
Nog een halve dag in Kyoto en dan terug naar Tokio. Uit de textielweverij naast de studio waar ik logeer, klinkt iedere dag ijverig geklik-klak van de machines - ik dacht eerst dat het een drukkerij was. Vroeger was deze wijk vol met kleine weverijen, net als de klassieke textielwijk, Nishijin; tegenwoordig zijn het er veel minder. Ik ga bij de buren naar binnen en vraag of ik mag kijken. De baas, meneer Kobayashi Mihara, geeft een rondleiding met uitleg.
Vanmorgen vroeg op, want ik wil nu eens een mooie foto maken van het Zilveren Paviljoen, Ginkakuji, zonder massa's mensen eromheen. Ik ben er een half uur voor openingstijd. De thee- en groene ijswinkel wordt ook klaargemaakt voor de dag.
Vanaf vandaag weer een paar dagen Kyoto om vrienden te ontmoeten; wanneer ik op het station aankom, gaat het zoals altijd wanneer ik deze stad bezoek: drommen mensen krioelen er rond, bij de bushalten staan lange rijen en ik denk: wat moet ik hier... Als ik eenmaal bezig ben met rondkijken, word ik getroffen door de schoonheid van de bezienswaardigheden, het mooiste en best onderhouden van alles wat Japan heeft te bieden. Ik besluit om vanmiddag de menigten te vermijden en Toyotomi Hideyoshi te gaan volgen. Hij is een van de architecten van de hereniging van Japan aan het einde van de 16de eeuw en was beschermheer en begunstiger van de cultuur en de kunsten.
Zaterdag 28 september - in het Tokyo Gymnasium wordt het Moshi Moshi Nippon Festival gehouden. Het staat helemaal in het kader van "cute". Optredens van bands van schattige meisjes, met lange pauzes waarin onder meer modeshows met schattige mode worden gelopen...
Een glorieuze dag met een schitterend blauwe lucht. Gisteren aangekomen op de berg Yoshino, beroemd om zijn kersenbloesems in de lente en om zijn historische betekenis - veel bekenden uit de Japanse geschiedenis hebben hier hun toevlucht gezocht, of lieten zich inspireren tot het maken van kunstwerken - zoals de beroemde haiku-dichter Basho. Ik overnacht in tempel Chikurin-in, waarvan wordt gezegd dat hij door prins Shotoku is gebouwd, dat zou dus de 7de eeuw moeten zijn. Er zijn niet veel gasten en ik heb het houten bad, met uitzicht over bergen en valleien, voor mij alleen.
Ik ga drie dagen naar het Kii Schiereiland, twee dagen de omgeving van Nara verkennen en 1 dag Yoshino, beroemd om zijn kersenbloesems. De beste manier om door dit gebied te reizen, is met de Kintetsu Private Railways. Iedere belangrijke tempel ligt wel in de buurt van een station van een Kintetsu-lijn. Ik vroeg aan een meneer bij een Kintetsu loket in Nara, of hij een routeplanning voor me kon maken. Hij keek moeilijk en pakte toen een groot document met een wirwar van elkaar kruisende gekleurde lijnen; kan de computer dat niet, vroeg ik. Nee, zei hij treurig... Behoorlijk ingewikkeld.
Vandaag is de herfst equinox, prachtig weer. Het is een nationale vrije dag en ik maak een uitje naar Tsukishima en Tsukuda, twee aan het einde van de 19de eeuw in de rivier de Sumida aangelegde eilanden, tegenover de Tsukiji vismarkt. De eilanden zijn nu aan elkaar "gegroeid". Ze zijn in de oorlog ontsnapt aan de bombardementen en vooral rond de Sumiyoshi tempel op Tsukuda is nog een oud stukje Tokio over. Maar op Tsukishima is ook een nieuwe woonwijk met hoge flats opgeschoten die de oude buurt omheinen.
De afgelopen dagen heb ik voornamelijk achter de computer gewerkt. Af en toe een zijsprong in de buurt. Rondgevraagd over de Koshinzuka tempel (vorige bericht) en uitgevonden over het hoe en wat ervan. De tempel stamt uit 1724 en zijn naam is ontleend aan de oude tijdsindeling: de dagen zijn verdeeld in cycli van 60 die allemaal een naam hebben. Koshin is een daarvan, nr. 57. Het is een dag waarop je gemakkelijk problemen krijgt met je gezondheid. De Koshinzuka tempel is gewijd aan de god die pijnlijke benen, voeten en ruggen geneest. Vandaar alle strooien sandalen die er hangen. Die kun je kopen bij de kapper om de hoek, met een papier erbij dat je invult volgens een bepaalde formule. Die offreer je dan aan de kami van de tempel.
Een langzame dag in Sendagaya - uitzicht vanuit mijn appartement: Times Square toren in Shinjuku met rechts daarnaast Cocoon Tower, een instituut voor mode en computer studies.
Op Koya-san kun je alleen in tempels overnachten. Dat betekent vegetarisch eten en de ochtenddienst (otsutome) bijwonen. Bij sommige tempels is dat om 5, 6 uur. Shojoshin-in is barmhartig voor zijn gasten en laat ze om 6.30 uur opdraven. De hannyashin soetra wordt gereciteerd; wie mee wil doen kan de tekst erbij nemen die op een tafeltje klaarligt... De dienst duurt 50 minuten.
Gisteravond ben ik aangekomen op Koya-san, de heilige berg. Hier heeft Kobo Daishi, de grondlegger van het Shingon boeddhisme, in 816 een kloostergemeenschap gesticht. Van het eens zo gigantische complex van meer dan 1400 tempels zijn er nu nog 120 over. Het is ook tegenwoordig het hoofdkwartier van de Shingon sekte, en een belangrijke bedevaartplaats. Het ligt afgelegen en wanneer je boven uit het bergtreintje stapt, ruik je de frisse planten en voel je de heerlijke koele lucht. Ik logeer zoals altijd in de Shojoshin-in tempel, een prachtig houten gebouw met grote ruimtes en schitterend houtwerk.
Vandaag weer een schitterend blauwe lucht. Ik ga vanuit Okayama met de Ako-lijn trein naar Imbe, het hart van Bizen, waar al eeuwen het beroemde Bizen aardewerk wordt gemaakt. De aarde hier heeft een hoog ijzergehalte, vandaar de rode gloed van de producten. Glazuur wordt niet gebruikt, de patronen en kleuren op de potten ontstaan door het samenspel van het vuur en de as en de hars van het speciale pijnbomenhout waarmee de ovens worden gestookt.
Het station van Okayama - een aardige stad maar buiten de schitterende Korakuen tuin heeft het, behalve het kasteel en een paar musea, niet veel bezienswaardigs te bieden. De stad is een goed uitgangspunt voor interessante bestemmingen in de buurt.Vandaag ga ik naar Takahashi, in de sporen van Kobori Enshu. 
Aangekomen in Osaka op Kansai International Airport - afgekort als KIX. More KIX, het klinkt veelbelovend... In ieder geval is het prachtig weer.
