Architectuur en geschiedenis

Vanmorgen een door de tyfoon schoongewassen glasheldere blauwe lucht.  Warm.  Eerst naar het Japan Travel Bureau waar ze me hielpen om een aantal details van mijn noordelijke route in te vullen.  Dat ging bliksemsnel, daar heb ik tijd mee gewonnen, die ik ook weer verlies, omdat ik mijn plastic tas met paperassen en aantekeningen in de taxi liet staan.  Die moet ik nu morgen ophalen aan het einde van de wereld, d.w.z. de rand van Tokio.  Ik begin me alweer aardig thuis te voelen.

Maar eerst het ontbijt, zie foto.  Bij een gezellig klein ouderwets tentje om de hoek. Wat hier speciaal aan is - niet de scrambled eggs die uitstekend waren, maar de toast.  Baksteen-toast van bijbeldikke boterhammen, voorbeboterd, zgn. bata-tosu (boter-toast).  Dat waanzinnig dikke wattenzachte brood was in het verleden de schrik van de in Japan wonende buitenlanders.  Het wordt nog steeds regelmatig geserveerd met de "Morning Service".  Vooral buiten de grote steden. Hoed U!






Daarna op weg naar het Japan Travel Bureau, langs dit kruispunt in Yurakucho, waar je zowel recht als schuin kunt oversteken.  De voetgangerslichten blijven lang groen, zodat ouderen niet als getrainde sprinters naar de overkant hoeven te racen.  Daar staat tegenover dat het ook lang rood blijft en in Japan is het absoluut NOT DONE om bij rood licht over te steken.  Er zit niets anders op dan je ziel in lijdzaamheid bezitten. Het was vandaag wel erg rustig in dit anders zo levendige stuk Tokio.


Na zaken te hebben gedaan, heb ik gewandeld.  Eerst Tokio Midtown, een prachtig multifunctioneel gebouwencomplex - winkels, restaurants, supermarkt, het Ritz-Carlton Hotel.  Het huisvest ook het door Kengo Kuma ontworpen Suntory Museum - architectuur binnen architectuur...- met zijn unieke collectie Japanse kunstnijverheid.  Er is het jazz podium Tokyo Billboard Live.  Gezellige cafeetjes en betaalbare zaken als Uniqlo en Muji, een soort Japanse IKEA, naast bijv. Bottega Veneta.

















In het bij Midtown horende park ligt 21_21 Design Sight, vormgevingsinstituut en tentoonstellingsruimte, een platform voor innovatieve vormgeving en experimentele materialen.  Het is een initiatief van de modeontwerper Issey Miyake, de architect Tadao Ando die het gebouw ontwierp en de vormgever Naoto Fukusawa.  Het dak van het gebouw wordt gevormd door 1 dubbelgevouwen plaat. De tentoonstellingen die er worden gehouden zijn vaak verbluffend, "thought-provoking".




Daarna langs het National Art Center Tokyo, dat tegenover Midtown ligt.
Het is in 2007 geopend, heeft o.m. tentoonstellingen gehad van genre schilderijen van het Rijksmuseum en van Van Gogh.  Het gebouw is ontworpen door de architect Kisho Kurokawa, die ook de annex van het Van Gogh Museum in Amsterdam heeft bedacht.  Dit is een mooi gebouw, net een gigantische cactus.







Verder naar Azabu Juban, naar de Zenpukuji, een niet zo bijzondere Boeddhistische tempel.  Maar wel met geschiedenis: de Amerikanen vestigden er hun eerste diplomatieke gezantschap in Japan.  De Nederlander Henry Heusken werkte er als tolk - de enige buitenlandse taal die de Japanners in die tijd spraken, was Nederlands en de eerste verdragen van Japan met buitenlandse mogendheden waren in het Japans en in het Nederlands.  Heusken heeft ook de Duitsers (Pruisen) en de Fransen geassisteerd.
Dit is de foto van de poort van Zenpukuji met op de achtergrond het wanstaltigste gebouw van de stad. Zo kan het dus ook.

Van Zenpukuji naar de tempel Korinji, waar Henry Heusken ligt begraven.  Hij werd op 16 januari 1861 vermoord door ontevreden zwervende samoerai, die zich verzetten tegen de contacten met buitenlanders.













Op de stadsplattegrond van de buurt staat het graf zelfs aangegeven.

Het opschrift luidt: "Sacred to the Memory of Henry Heusken, Interpreter for the American Legation in Japan. Born at Amsterdam January 20, 1832, died at Yedo (= Tokyo) January 16, 1861." Jaarlijks wordt Henry herdacht rond zijn sterfdatum door de DDS (Dead Dutchmen Society).  Daarbij wordt een boeddhistische dienst gehouden en jenever geplengd - en niet alleen op de grafsteen.  De lege flessen blijven meestal staan tot de volgende herdenking. Er mogen wel eens een paar gezellige struikjes worden geplant aan weerszijden van het graf - als iemand zich geroepen voelt........