De naam van geluk was vandaag Hiyashi Ume, een flesje dat ik zonder erg goed op te letten, uit de drankjesautomaat greep, in haast om een trein te halen - ik sprong nog net op tijd door de deur die al dicht ging; het drankje in de fles heette Hiyashi Ume - Chilled Plum en was verrukkelijk: fris en niet zoet. En nu kan ik het nergens meer vinden - en ik weet niet meer welk station het was.....
Vandaag is het de belangrijkste volle maan in Japan - de volle maan van de oogst. Partijtjes in restaurants, picknicks in de parken. En staren naar de maan. En misschien hier en daar een net gecomponeerd gedicht declameren. Verder was het Asakusa dag. Gewandeld langs de Sumida Rivier, naar de Asakusa Kannon Tempel - de Sensoji, vandaar naar Kappabashi waar je alles voor de keuken kunt krijgen. En gereden op de laatste tram van Tokio - de Toden Arakawa lijn. En me weer gerealiseerd: in Tokio duurt alles langer en is alles verder weg dan je denkt. Altijd goed plannen als je alles wilt doen wat je in je hoofd hebt.
Maar eerst op weg daarnaartoe in het Higashi Ginza station van de Hibiya-lijn een blik geworpen op het nieuwe Kabuki winkel-complex onder de grond. Van het hernieuwde, net geopende Kabuki theater kun je naar beneden en dan kom je terecht op een plein waar Kabuki-snoep, waaiers, lunchboxen, en nog veel meer wordt verkocht. Je kunt tussen twee stukken door je lunch daar opeten op een bankje.
Er was een man die aan een tafeltje mascottes maakt, kleine gouden hamertjes die hij vult met mini voorwerpen: al die voorwerpen hebben een symbolische betekenis; hij stopt alles, vijftien gelukbrengertjes in totaal, in de mascotte waar je bij staat. Met zo'n ding kun je niet meer stuk: gezondheid, geld, doorzettingsvermogen, wijsheid. Het is de magische hamer van de god Daikoku die wensen vervult, die munten strooit wanneer je hem zwaait, etc. Ik laat me natuurlijk lijmen en ga door naar Asakusa met alles op zak wat een mens in het leven nodig heeft.
In Asakusa loop ik via de Azuma brug en kijk vandaar naar de gebouwen aan de overkant. Aan de linkerkant de nieuwe digitale zendmast Tokyo Skytree, met zijn 634 meter hoogte een van de hoogste structuren in de wereld; er is een uitzichtpunt op ongeveer 500 m, restaurants, winkels en een aquarium. Rechts daarnaast een hoog gebouw met witte rand bovenop en een lager zwart gebouw ernaast met een gouden versiering. Dit is het Asahi Brouwerij Gebouw uit 1989 van Philippe Starck. Een glas bier met een schuimkop en een vlok schuim die erlangs naar beneden glijdt, zo word het geheel soms uitgelegd. In de Tokiose volksmond is het 't gebouw met de drol....
Asakusa Kannon Tempel - Sensoji - ligt een eindje verderop - de grote Kaminari-mon (Poort van de Donder) wordt gerestaureerd; het is nog een eindje lopen van deze poort naar de Hozo-poort, de echte toegang tot het hoofdgebouw, langs een weg met aan beide zijden winkels - open bij mooi weer, overdekt bij regen. De zgn. Nakamise-dori, in oude tijden zaten daar prostituees. In de winkels worden nu voornamelijk kleinere producten verkocht: kunstnijverheid, etenswaar, speelgoed, kammen en.....ja, mascottes. In eindeloze vormen en kleuren.
Het is enorm druk, in de Nakamise-dori, op het voorplein bij de Hozo-poort en op het terrein van de tempel zelf. Ik hoor veel Chinees en Koreaans.
Mensen verdringen zich om het overdekte wierookvat; de rook die ervan af komt wordt geacht geneeskrachtig te zijn. Je waait de rook met je handen naar je toe en wrijft hem dan over die plekken van je lichaam waar je pijn hebt.
Een ritje met de Toden Arakawa-lijn, de laatst overgebleven tram in Tokio, is enig - het brengt je door een oude Tokiose buurt. Hij gaat langs een bijzondere route - je kunt op verschillende stations uitstappen en langs historische gebouwen en plekken lopen: de Kishibojin tempel - moeder van de duivel-tempel, gewijd aan de godin Kali, een duistere en magische plek; de uitgestrekte, een beetje geheimzinnige begraafplaats Zoshigaya waar veel van Japan's groten begraven liggen en
de Sugamo Jizo winkelstraat, ofwel de Oma-Ginza. Zo genoemd omdat er alles te koop is voor oudere dames: lekker ruimzittend wollen ondergoed, stevige schorten, vormverhullende jurken en blouses......lekker gedekte kleuren. Verschillende keren per maand is er ook een markt met ouderwetse Japanse etenswaren, zeer de moeite van een bezoek waard.
Aan het einde van de straat is de tempel van de Toge-nuki Jizo - de bodhisatva die "de doorn uittrekt", die de oorzaak van pijn weghaalt. Ik ben nog net op tijd, hol naar binnen en gooi met de bamboeschep water over het beeldje. Overdag staat hier vaak een rij mensen, en moet je tussen de rails wachten op je beurt. Nu kan ik meteen door. Je sluist het water over die delen van het lichaam van het beeld, waar je zelf pijn hebt. En presto!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten