Niigata

Morgen door naar het diepe Noorden, maar eerst nog een nacht in Niigata. In Niigata is niets te zien zei de jongen van het reisbureau die mijn route met me doornam afgelopen vrijdag. Hij zag mijn geschrokken gezicht - ik vond dit heel boud gesproken voor een Japans mens die bij een officieel toeristenbureau werkt - en hij voegde er aan toe: ik weet het, want ik zat er op school....Vandaag was dus een rustige dag. We vlogen van Sado terug naar Niigata met een klein 8-zits passagiersvliegtuigje, een Britten-Norman Islander, nog net geen Dakota maar wel oud! Prachtig heldere hemel en Sado zag er vanuit de lucht heel mooi uit. Antonio ging vanuit Niigata terug naar Tokio en we namen afscheid. Nu wordt mijn blog heel saai, zei ik somber. Ik denk het niet zei hij, "you'll find enough trouble to get into..."

Terwijl ik met mijn rugzak het station uitsjok ontdek ik ineens een drankautomaat met mijn sinds kort favoriete "Chilled Plum" flesje. Ah, mijn stemming stijgt boven het nulpunt.

De drankjes-automaat is niet weg te denken uit het Japanse leven. Ze staan overal, op de perrons van stations en ondergrondse, op alle hoeken van de straten. Als je dorst hebt is er altijd een in de buurt, binnen handbereik zelfs. Ik herinner me dat ik een keer terugkwam van een bergwandeling in een rotsachtig gebied.  Ik had net op tijd de weg teruggevonden - was verdwaald, had geen zaklamp bij me en het werd snel donker, het was november.  Ik kwam uit in een straat waar onder een straatlantaren een eenzame drankautomaat stond - met warme soep....Wat een prettig moment!

De flessen en blikjes zien er aantrekkelijk uit, en er is alles: alle soorten warme en koude thee en koffie, sappen, energie- en sportdrankjes, yoghurtconcocties, warme soep in de winter. Vreemde namen als Pocari Sweat, Calpis (dat smaakt zo ongeveer als het klinkt, maar schijnt heel gezond te zijn).











Er wordt veel gebruik gemaakt van de automaten - ze worden dan ook regelmatig gevuld.