Japan
houdt van zijn oude stoomlocomotieven. Er rijden er nog altijd een paar
(overigens als plezierrit, niet als lijndienst) door het land en een van de
bekendste is de stoomlocomotief Yamaguchi die vanaf begin mei tot half november
rijdt van Shin Yamaguchi naar het stadje Tsuwano in de prefectuur Shimane. Op
25 oktober rijd ik mee...
Op het station Shin Yamaguchi staat de ouderwetse trein klaar. Het is een echt kinderfestijn. Maar ook een trip "down memory lane" voor de oudere passagiers die als kind nog in deze trein, toen hij nog een reguliere lijndienst onderhield, reden en die nu nog eenmaal mee willen.
Voor vertrek worden er kolen geschept- de trein heeft een echt kolenwagentje. De blikken trein waar ik als kind mee speelde had er ook zo een.
Een pre-take-off check door de machinisten.
Voordat de trein gaat rijden willen de passagiers nog met de locomotief op de foto, De stationschef wordt een beetje wanhopig: mensen we gaan nu ECHT vertrekken!!
Het "Europese stijl" interieur van deze wagon is prachtig - alle wagons zijn verschillend; dit is de meest koninklijke. De trein vertrekt om 10.46 uur uit Shin Yamaguchi en komt om 13.00 uur aan in Tsuwano - dus iedereen heeft een lunchbox mee. Die worden niet in de trein verkocht, wel
dozen met chocoladekoekjes in de vorm van de SL Yamaguchi. Deze dame heeft ook een koeltas over haar schouder met ijsjes. De kinderen zijn zo opgewonden over de trein dat ze dat eerst niet eens in de gaten hebben.
Ze rennen door de gangpaden van en naar het achterbalkon waar je prettig overheen kunt hangen. Wel onder toeziend oog van de ouders die meehollen - het is daar behoorlijk dringen.
Wuiven vanaf het balkon naar "het publiek" langs de route waar mensen gewapend met camera's en statieven zich op strategische (fotogenieke) plekken hebben opgesteld. Op die vaste plaatsen wordt de stoomfluit geblazen - wat is dat toch een super nostalgisch geluid - en een extra dot stoom gegeven. Speciale service voor de fotografen die graag zo'n dramatische rookpluim op hun plaatje willen.
De trein hakkepuft door het mooie, beboste berglandschap van Yamaguchi prefectuur, zonder fabrieken of slordige dorpen.
Het is wel een vervuiler, met die rook. En niet alleen het landschap. Na de rit zijn we allemaal behoorlijk zwart en groezelig; vooral omdat we steeds vergeten de ramen dicht te doen voordat we een tunnel in gaan. Dan is de trein ineens vol vies ruikende rook.
Op het station Jifuku-ji staat de trein een kwartier stil tussen de groene heuvels om de passagiers de kans te geven mooie foto's van zichzelf te - laten - maken. Dat valt nog niet mee met die hele gretig meute eromheen.
Ik zit tegenover een oudere man die afkomstig is uit deze streken; als kind reed hij ontelbare keren met deze trein. Hij vertelt er enthousiast over; over hoe de interieurs er toen uitzagen. Hoe de trein bergopwaarts terugviel naar een slakkengang; en dan bergafwaarts met een rotvaart en onder luid gejoel de helling af-denderde. Hij legt ook uit waarom de daken hier roodbruine dakpannen hebben. Nou? Omdat dat mooier afsteekt tegen het groen van de bergen dan zwarte pannen. Dat zou ik nou toch niet bedacht hebben...
Aangekomen in Tsuwano, hollen de kinderen het station uit op weg naar het volgende avontuur en krijgen de senioren de kans om zich te laten vereeuwigen met SL Yamaguchi.
Het is nog vroeg en ik ga
pas 's avonds door naar Hagi, zodat ik tijd heb om Tsuwano te
bekijken. De meeste andere passagiers gaan met de stoomtrein weer terug naar
Shin Yamaguchi. Maar ook zij hebben genoeg tijd om rond te kijken. Tsuwano is
een historische plek - een vroegere kasteelstad, ongeveer 700 jaar oud, met een
mooie straat, Tonomachi, waar vroeger de samoeraiwijk was. Het is een aardige
stad - weinig hoogbouw en nog veel huizen in de traditionele stijl langs de
straten. Van het kasteel is alleen nog een ruïne over.
Tonomachi,
de oude samoerai-wijk, waar in de sloten langs de straat levensgrote karpers
zwemmen - Tsuwano staat erom bekend, vanwege het verhaal dat er meer
karpers zouden zwemmen dan dat er mensen wonen. De karpers zouden zijn gekweekt
om als voedsel te dienen in noodgevallen.
De kimono-dames uit de trein lopen er ook en bewonderen onder verbaasde uitroepen
de elegante karpers.
Er is zelfs een Delftsblauwe die even komt groeten.
De Taikodani Inari Shinto tempel ligt hoog boven de
stad. Het is een van de vijf belangrijkste Inaritempels (Inari = de god van de
rijst) van Japan. Hij werd in het midden van de 18de eeuw gebouwd om het
kasteel van Tsuwano tegen boze geesten te beschermen. De ingang ligt vlak bij
Tonomachi, maar je moet vandaar 15 minuten trappen klimmen door gangen van vlak
tegen elkaar geplaatste houten Torii.
De trappen zijn behoorlijk steil - het is een kwartier klimmen naar boven. Met de warmte hebben de volwassenen er weinig energie voor.
Deze jongen rent verschillende keren de trappen op en af
En deze twee zingen er een bekend kinderliedje bij. Pfff.
Deze vader heeft ernstig behoefte aan een koel biertje, maar zijn dochter sleept hem vastberaden mee de trappen op.
Bovengekomen schemert het je voor ogen. Maar de tempel is wel deze stevige klim waard.
Groot en goed onderhouden en de strooien shimenawa steekt Izumo naar de kroon. Een indrukwekkende plek waar je gebeden voor een goede oogst geluk en succes zeker worden verhoord.
Het uitzicht op Tsuwano is nevelig maar mooi.
Tot slot wandel ik naar het huis van Nishi Amane, de vader van de moderne Japanse filosofie en geboren in Tsuwano. Hij speelde een belangrijke rol bij de modernisering va Japan in de negentiende eeuw. Van 1863-'65 studeerde hij in Nederland politieke wetenschappen, staatsrecht en economie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten