Chillen in Wakayama

Op 1 oktober vertrek ik uit Kotohira naar Wakayama - tijd voor ontspannen in in onsen. In een trein die Zuidenwind heet rijd ik naar het noorden. In de trein die Zwarte golf heet rijd ik vanuit Shin-Osaka in richting van het Witte Strand, naar Kii Tanabe in Wakayama. Ik zit in de voorste wagon met een mooi uitzicht.

Terwijl ik in Kii Tanabe wacht op de bus naar mijn Onsen Ryokan, vind ik iets nieuws. Een automaat waarin zich bevroren maaltijden ophouden. Als je er een koopt, wordt die opgewarmd, voordat je hem uit het luik kunt pakken. Handigg! Patat, nasi goreng, hot dog, geroosterde rijstballen.

Kamigoten, de ryokan waar ik twee nachten ga slapen. En eten. Diner en ontbijt zijn inbegrepen. Het is een klassieke Japanse ryokan. Je komt binnen, en doet je schoenen uit voordat je verder het gebouw in mag. Je krijgt een paar slippers, die je bij het binnengaan van je kamer weer uit moet doen - de vloer is daar bedekt met tatami matten en daar mag je alleen maar zonder schoeisel op. Je arriveert om een uur of drie, vier 's middags. Gaat in het bad, trekt een yukata aan en om 18:00 uur wordt het eten op je kamer geserveerd.

Bij de ingang een schitterend bloemstuk, zoals dat hoort.

Ook in de verloren hoekjes staan bloemstukken.

En door het hele houten gebouw hangen lampjes op subtiele plekken - als je niet goed kijkt, zie je ze niet.

Het buitenbad. Heerlijk om 's avonds in te mediteren terwijl de rivier langs ruist. Als je een kamer hebt aan de rivier, slaap je heel prettig bij dat geluid.

Na het bad eten in yukata, op je eigen kamer.

Het eten in Kamigoten ziet er mooi uit, maar wat het echt onderscheidt van andere soortgelijke ryokan, is de
smaak. Het is ongelooflijk lekker, mijn favoriete plek op dat punt.

Niet alleen dat, ook het "servies" is prachtig, de combinatie met het eten is "spot-on".

Een liflafje in geel porselein, met de Fuji op het deksel.

Dobin mushi, bouillon met groenten en soms kip of garnaal en een ginkonoot, in een theepotje geserveerd. Dit is een herfstgerecht - de bouillon wordt gemaakt van matsutake, zeer kostbare paddenstoelen die alleen in de vroege herfst zijn te vinden.

Je schenkt de bouillon in het deksel van het potje dat tevens dienst doet als kommetje. De paddenstoelen en andere dingen die in de soep drijven, haal je er met je stokjes uit.

Het bord waar de rauwe vis op werd geserveerd. Je moet het eerst leeg eten voordat je ziet hoe mooi het is. Een bloeiende pruimenboom.

Het schaaltje voor de sojasaus in de vorm van een kogelvis.

Een lakkom waarin heldere soep wordt gereserveerd aan het einde van de maaltijd. Je ziet de nerf van het hout onder de lak.















Vergeet niet aan de binnenkant te kijken van het deksel van lakkommen, daar zit vaak een schitterende versiering. Zoals hier - een kogelvis met een wasabi-wortel.

En van zo'n dessert springt je hart toch op van vreugde?

Tussen baden en eten door is het goed wandelen in de bergen,

Wakayama heeft dichtbeboste bergen. Ryujin onsen, de plek waar Kamigoten ligt, is niet ver van Koyasan. De weg erheen is onlangs vernieuwd en je kunt het per openbaar vervoer en met eigen auto bereiken.

Deze onwaarschijnlijke rommelzooi serveert uitstekende cappuccino en eigen gemaakte patisserie. Yuzu Yume heet het café. Op 15-20 minuten lopen van Kamigoten.














De kamisama, bazin, van Kamigoten en haar rechterhand. Ze wuiven hun gasten uit. In een ryokan worden de gasten altijd uitgewuifd - ook bij de grotere, waar vaak het hele personeel in een rij staat te wuiven wanneer het ryokan-busje de passagiers naar het station brengt. Wees daarop verdacht en wuif altijd terug...