Zonsondergang in Miyajima

Als die geweldige berg daar niet lag, zou je niet in de verleiding komen om een foto van het uitzicht uit de Shinkansen te maken op deze plek... Vandaag weer op pad met de trein, naar Miyajima, voor de zonsondergang. Dat is THE thing to do. Je komt tegen vijven aan, en racet naar de grote drijvende Torii om daar de kleuren van de ondergaande zon af te wachten. Knalhelder weer en dus was vriendin Fuji zichtbaar.

's Morgens vroeg op Tokio station, naar de Shinkansen op weg, nog even een nieuwe souvenirwinkel bekijken. Cute. En cool. En Fuji. Natuurlijk.

Even verder stuit mijn blik op Drip Mania. Eh, wat? Ja, filterkoffie. Mijn vader was koffiehandelaar en zwoer bij filterkoffie - daar ben ik mee opgevoed. Daar kan ik dus niet voorbij zonder een kletspraatje en een kopje koffie.

Mijn Blue Mountain filterkoffie wordt gemaakt.

De Shinkansen-hostess verwelkomt de passagiers, zoals gewoonlijk perfect in het pak.

Even later ben ik in de trein geïnstalleerd, klaar voor de start. Met mijn koffie, een Deens ontbijt-bladerdeeg dingetje met frambozen en een lekker nieuw boek. Gekaft. Wanner je in Japan een boek koopt, doen ze er automatisch een kaft omheen, zodat je kunt zien waar het boek is gekocht, maar de titel blijft geheim. Discreet, speciaal voor forenzen die in het openbaar vervoer lezen.

Het landschap tussen Kurashiki en Hiroshima is minder vol met industrie.

In de lokale trein maar Miyajima-guchi zit ik tegenover iemand die volgens mij dezelfde hobby heeft als ik: steels medepassagiers fotograferen. Op dit moment lijkt hij beet te hebben.

In Miyajima-guchi station neem ik de veerboot naar Miyajima, het verboden eiland met de grote Shintotempel en de poort die in het water "drijft". Vanaf de boot zie je de oesterbanken.

Uitzicht op de Itsukushima Jinja en de poort.

















Gelukkig ben ik niet alleen op weg naar de zonsondergang.

Zij hebben er hun mooie kimono voor aangetrokken.

Wachtend op de mooie kleuren...

Met het fototoestel in de aanslag.

Langzaam verandert de lucht.

En ja, beeldschoon.

Ook als het roze van de lucht is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor het geel van de lichten van de lantaarns, is de stemming bij de schoolreisje-gangers uitgelaten.

Je zult ook maar met je klas naar zo'n schitterende plek mogen!

De poort is bijna niet meer zichtbaar achter alle groepen die op de foto willen. Het leuke van deze zonsondergang bijeenkomst is dat iedereen vrolijk is en blijft en tevreden wegloopt met veel handen en voeten en neuzen vaan onbekenden op hun foto's.

Een boot met mensen die vanaf het water hebben gekeken, vaart terug naar het vasteland, onder de poort door. Dat was vroeger de enige manier waarop men naar het eiland en de tempel mocht komen.











En nu eten met zijn allen!

Eigenlijk best ongezellig - nu het donker is en iedereen is vertrokken voor het avondeten.