Kochi - stad

Alweer schitterend weer vandaag. Vanuit de bergen van Tosayama gaan we terug naar  Kochi om een dag je rond te kijken in deze aardige stad met zijn trams. Kochi is een goede uitvalsbasis voor verschillende dagtochten, o.m. naar het naar het strand Katsurahama en het Ino papiermuseum. Vandaag blijven we in de stad en gaan om te beginnen naar het uitzichtpunt op de berg Godaisan. Op de voorgrond de Kokubu rivier en daarachter de Kagami rivier die door de stad stroomt.










Op de top van Godaisan ligt Chikurinji, tempel nr. 31 van de Shikoku pelgrimage. Oorspronkelijk gesticht in 724, heeft hij in de loop van de tijd veel geleden, vooral in de Meiji periode, toen het Boeddhisme ondergeschikt werd aan het Shinto.
De hoofd-hal is uit de 17de eeuw. En je komt er weer de nodige pelgrims tegen.

De twee tempelwachters zien er bemost en zeer oud uit. Behoorlijk afschrikwekkend - en dat is ook de bedoeling.






















Je zou het bijna persoonlijk opvatten...

Chikurinji heeft een mooie mostuin.

Het hoofdgebouw is gewijd aan Monju Bosatsu, de bodhisatva van de wetenschap. Het is een mooi houten gebouw dat in 1644 werd gebouwd door de plaatselijke heerser Yamauchi Tadayoshi. Het gebouw wordt ook wel Monjudo, de Monju-hal, genoemd.

Het houtwerk is prachtig en moet recent zijn vernieuwd.

Een herfst-spinnenweb aan het dak.

De vijfvoudige pagode is uit 1980, gebouwd in de stijl van de Kamakura periode en is gemaakt Japanse cipres. Hij vervangt de oorspronkelijke 3-voudige pagode die in 1899 tijdens een tyfoon werd verwoest.

Mandala-opstelling die de verlichte wereld van Dainichi Nyorai voorstelt.

En, de haardroger, die je bij veel tempels van de Shikoku pelgrimstocht tegenkwam vroeger - om stempel en kalligrafie in je schrift te drogen. Nu wordt er meestal een stukje krant tussen de bladen gestopt om de inkt te deppen.

Een deel van de beroemde tuin die werd aangelegd door de beroemde Zen priester en tuinontwerper Muso-Kokushi 1275-1351). You could have fooled me...

Er staan schitterende Boeddhabeelden in de Treasure Hall, de moeite waard om te bekijken wanneer je de tempel bezoekt.

Vlakbij de toegangspoort naar de tempel ligt de schitterende Makino botanische tuin. Hij is heel groot - zes hectare - dus misschien is het goed om vantevoren te bepalen wat je er wilt zien.

's Avonds eten we in Hamacho, een restaurant waar geisha de gasten entertainen in Kochi stijl. Met ongelimiteerd drank. Dit is Rina, met de eerste gang die wordt geserveerd. Baars en bonito.

Een mooi en lekker herfstgerecht: Kaki met gebakken abalone en ginkonoten; en herfstbladen. Verder is het eten ok, maar niet echt gourmet-kwaliteit.

Serveerster Rina legt uit watvoor spelletje we gaan spelen met de geisha: ze heeft hier een sake-cup beet die een tengu-masker voorstelt en die deel uitmaakt van het bekuhai spel.

























Je kunt dit spel in souvenirwinkels kopen: drie sakekoppen (letterlijk) en een tolletje. Het tolletje wordt rondgedraaid en degene naar wie het wijst wanneer het omvalt, is de klos. Die moet sake drinken uit de kop die op de kant van het tolletje staat die boven ligt. De drie kopjes, die bekende Japanse mythische figuren voorstellen,  verschillen in grootte en je hebt beperkte tijd om te drinken: 1 seconde voor het kleinste, 3 voor het middelgrote en 5 voor het tengu-kopje. Als je de pecht hebt dat je een paar keer het laatste treft, raak je snel beneveld.

De geisha verschijnt wanneer het eten afgelopen is en de schuifdeuren van de kamers waar de gasten dineren, worden geopend. De kamers liggen om een podium.

Op het podium stellen Katsuo (bonito), links, en Kingyo (goudvis), rechts, zich voor.  Ze hebben wel gevoel voor humor in Kochi. Meestal hebben geisha poëtische namen, maar deze dames hebben vissennamen. Drempelverlagend, in ieder geval.

Eerst wordt er een los sfeertje gecreëerd door alle gasten een kappa-dans - vandaar die rare handjes - te laten uitvoeren, met een doek om hun hoofd geknoopt.

Daarna komt Katsuo bij ons in de kamer om ons te onderhouden.

Haar naamkaartje, een plakkertje. Voor in je agenda? Er staat een shamisen op afgebeeld, het instrument dat ze bespeelt.

Katsuo kan goed tegen sterke drank, daar staat ze om bekend.

Ze schenkt in bij het volgend spelletje, kiku no hana. Alles draait hier om de drank: de verliezer wordt altijd gestraf met een vastgestelde hoeveelheid drank. Omdat ongelimiteerd drinken bij de prijs is inbegrepen, hoeft je je dus geen zorgen te maken over wat al die alcohol doet met je rekening. Ook dat helpt om je over te geven aan de lol.

Katsuo speelt de shamisen om de spanning tijdens het spel op te voeren.

De sake wordt uit de zijkant van de kruik geschonken, niet via de tuit. Ik had dat al een paar keer gezien, maar dacht eerst: ach, een vergissing. Hoe ik dat kan denken na zoveel jaar Japan, lieve hemel. In dit soort situaties wordt er niet vergist. Nu begin ik nieuwsgierig te worden. Waarom is dat? Katsuo legt uit: als je schenkt uit een scherpe hoek, wordt de gast "edgy".

Aan het einde van de avond komt Katsuo binnen met de drie sake koppen van het bekuhai spel, een gestippeld doekje en twee paar eetstokjes. Alweer drank? Ik moet er niet aan denken.

Maar nee, de eigenares van het restaurant komt binnen vouwt en draait het doekje met de eetstokjes tot een poppetje, waarop de sakekoppen worden gezet.

En zo wordt er een marionetten-dansje uitgevoerd.

Als laatste treedt de tengu op. Daarna worden we er, charmant maar beslist, uit gezet. Deze dames zouden zo als uitsmijter bij een nachtclub kunnen werken. We hebben een geweldige avond gehad - een kinderfeestje voor volwassenen.