Kyushu is treinenland. En het is trots op zijn treinen. Er rijden heel wat retro-achtige tuftufs en futuristische bolides rond. Bijna alle treinen van de Kyushu Railway Company zijn ontworpen door een man, Eiji Mitooka. De essentie van zijn ontwerpen: aandacht voor details, zoals houten vloeren. Het moet een werkelijkheid geworden jongensdroom zijn om dat allemaal te mogen ontwerpen. Ik ga twee dagen lang een treinreis maken langs een speciale route met zijn beroemde treinen. Kijk mij eens met mijn locomotief, JNR Class D51 SL. Dit is trouwens een echte oude.
Het begint 's morgens in Fukuoka, eerst naar Kumamoto met de Shinkansen 800.
Dan met de Trans Kyushu Express, de Kumagawa 1, naar Hitoyoshi. Een mooi rood treintje met een gele houten vloer. 
De typhoon is naar Okinawa afgebogen, zegt het weerbericht. Hij beweegt niet, daarentegen, zei de man achter de balie van het hotel. Hij heeft gelijk. De hele weg regen en een wattig gordijn over de bergen, terwijl deze hele reis is begonnen om het uitzicht. Gelukkig serveren ze koffie in de trein, ik begin onze uitdrukking "een bakkie troost" steeds beter te begrijpen.
Ik slaap nergens beter dan in een trein, maar ik merk dat ik in alle treinen over de route klaarwakker blijf. Alle medereizigers hebben ontzettend veel plezier, iedereen is lekker uit.
Het lijkt alsof we door een Chinese inktschildering rijden, het heeft wel een zekere bekoring.
In Hitoyoshi even een paar uur pauzeren om een beetje rond te kijken - in de ruisende regen. Je kunt hier in een smalle houten boot over de stroomversnellingen de rivier af flitsen, maar gelukkig zat dat niet in mijn plannen, want dat kan alleen met mooi weer. Ik ga eerst naar de Aoi Aso Shinto tempel; wat een schitterend gebouw, 
op een prachtige plek met oude houten constructies, een stenen opslagplaats - kura - als museumpje, een harmonieuze tuin. Niet opgeknapt of geface-lift. Helemaal zoals het moet zijn. Het blijkt een national treasure te zijn.
Dan naar het 180-jaar oude samurai huis, waar een expert me uitlegt waarom het huis is gebouwd zoals het is gebouwd. Van alles wat ik niet wist: een laag plafond zodat binnendringers hun zwaard niet kunnen gebruiken - dat heeft nl. zwaai-ruimte nodig. De seppuku no ma - de kamer waar je rituele zelfmoord pleegt, etc. Er is een prachtige tuin bij. En de beroemde Saigo Takamori logeerde hier ooit een maand lang.
Kyushu staat bekend om zijn shochu, gedestilleerde drank gemaakt van rijst, zoete aardappelen of graan. Veel van mijn vrienden vinden het heerlijk. Aan de overkant van het samurai huis ligt destilleerderij Sengetsu, waar ik een kijkje ga nemen. Alleen al van de geur word ik een beetje teut.
De rondleidster legt in het proeflokaal uit welke fles watvoor shochu bevat en komt uiteindelijk met een roze drankje, gemaakt met shiso-blad en pruim, slechts 7%, waarvan ik een slokje durf te nemen.
Het valt me op dat er in het proeflokaal vooral veel vrolijke dames aan de shochu zitten.
Eerst nog even een voetenbad met warm bronwater en dan terug naar het station om met de Isaburo-Shinpei door te gaan naar Yoshimatsu. 
Ik blijk mijn reisdagboek met mijn railpas er in, in het samurai huis te hebben laten liggen. Er volgt een waanzinnige actie, rennende stationschefs, auto op twee wielen scheurend door de bocht, maar het lukt, ik krijg mijn boek terug en haal de trein, ehhmm, eigenlijk vetrekt hij vier minuten te laat.... Dat is ook Japan: geen opmerkingen als: dat is nou jammer voor u mevrouw(tje). Nee, iedereen doet zijn best om een voor allen goede uitkomst te bereiken. Want mijn hele tocht ligt vast, en de rest zou anders behoorlijk in de soep zijn gelopen.
Een mooi houten interieur. 
De trein stopt op verschillende plekken, o.m. bij een station waar je de oude stoomlocomotief Hitoyoshi kunt zien, een mooi uitzicht hebt, vandaag niet van toepassing, terwijl we juist langs de route gaan waar je een van de mooiste uitzichten hebt vanuit een Japanse trein - over de Ebino laagvlakte met Mount Kirishima. Gelukkig krijgen we foto's te zien van hoe het is bij mooi weer. Spectaculair. Maar nu is het even anders.
Op het station van Masaki luiden we de Geluksbel, daar word je nog gelukkiger van.
In Yoshimatsu overstappen op de volgende bijzondere boemel, de Hayato no Kaze.
Weer een mooi houten interieur met een conductrice in keurig pak.
Dan komen we aan in Kirishima Onsen, waar ik een nachtje ga doorbrengen in een zwavel-bron. Wanneer ik in de bus stap, ruik ik de zwavel al. Kyushu is HET oord in Japan voor warme bronnen, in de komende dagen volgen er nog een paar, heerlijk. Het uitzicht uit mijn hotelkamer. Stiekem heb ik toch wel een beetje de ziekte in over het verlate tyfoon-seizoen. Normaal zou ik uitzicht hebben over een paar van de mooiste bergen van Japan - ook die heeft Kyushu, en nu is het voornamelijk mist, de wolken op de voorgrond zijn de dampen van de zwavelbronnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten