X-rated

Vanmorgen ontmoet ik mijn vrienden op Kumamoto station.  We gaan richting Aso, de mooiste vulkaan van de wereld.....Maar eerst over de X-brug naar Kugino waar we een les gaan krijgen in het maken van soba noedels. De brug is met kabels opgehangen aan een X-constructie in het midden van de brug.  Het is een gek gezicht, je ziet hem al vanuit de verte midden in de groene heuvels en je kunt je totaal niet voorstellen dat die ene iele X een brug is.

In de Soba "Dojo", het is een echte sport, staan de houten bakken en blaadjes met ingrediënten voor de leerlingen al klaar. We worden ingewijd in de geheimen van de soba door een ervaren, hele serieuze lerares.

Met onze oranje schorten voor zien we er Oranjegezind uit....Er is een speciale manier om het deeg verschillende kanten op te rollen met een gladde houten roller, zodat je uiteindelijk een vierkante lap krijgt die kan worden opgevouwen en in reepjes gesneden.  Een wonder.

De noedels zijn klaar om te worden gekookt.

Je kunt kiezen hoe je ze klaargemaakt wilt hebben, als zaru-soba (koude noedels) of in warme bouillon. Wij gaan voor koud, onze gids gaat voor warm. Ze zijn echt heel erg lekker, wat een verschil met sommige restaurants. Je kunt duidelijk zien dat er drie mensen aan hebben gewerkt.  Er zijn dikke (ik), middel (Hendrik Jan) en hele dunne (Haru) slierten bij.

Na de lunch gaan we door naar de berg Aso.  Die eigenlijk geen berg is, maar een verzameling van vijf vulkanen die binnen een caldera liggen, een grote ronde omheining van 800-meter hoge bergen.  De Naka-dake, binnenste vulkaan, is actief; afhankelijk van de windrichting mag je verschillende routes lopen naar de krater - soms zijn alle routes dicht - vanwege de giftige gassen.  Wanneer we aankomen is de weg naar de krater gesloten.  We wachten een tijdje, dan gaat er een route open en kunnen we naar een uitzichtpunt waar we de krater van een afstandje kunnen zien.  Dan wordt er ineens omgeroepen: de wind is gedraaid, de weg naar de krater is open.  Omdat dat binnen een paar minuten weer afgelopen kan zijn, hollen we naar boven, naar de krater.  Indrukwekkend. Inderdaad wordt er na een minuut of 10 omgeroepen dat we als de bliksem weer weg moeten.

We rijden heel tevreden door, we hebben mazzel gehad.  We staan na een tijdje nog even stil om van een afstandje naar de rookpluim te kijken.  Aso-san is trouwens voorgedragen als kandidaat voor de UNESCO werelderfgoed-lijst.  Of is al kandidaat, helemaal duidelijk werd het niet uit de teksten die er waren gepubliceerd.

Dit is de Kishima-dake, een van de vijf vulkanen binnen de caldera.

En dit is de Kome-zuka, de Rijstheuvel, zomaar een lief oud vulkaantje, niet een van de vijf giganten. Hier kun je heel duidelijk de rand van de caldera zien.  Het is een aaneengesloten ring, met aan een kant een opening, die hier overigens niet te zien is.  Volgens de overlevering was er ooit binnen deze gigantische omheining een groot meer.  Maar een mythische figuur, Takeiwatatsunomikoto, heeft ooit een gat in de rand geschopt, zodat het meer leegliep.  Hij heeft de bevolking de beginselen van de landbouw en veeteelt bijgebracht.  Aso is bekend om zijn roodkleurige vleeskoeien.

We gaan door naar Kurokawa Onsen, via Aso Shrine - Shinto tempel.  De hoofdtempel van alle Aso Shrines.  Hier wordt onder anderen Takeiwatatsunomikoto vereerd.

Dan rijden we de caldera uit en werpen nog een laatste blik op Aso-san.  De twee toppen Neko-dake en Taka-dake.

Kurokawa Onsen, een spa-dorp. In kamer van de ryokan Waraku is dit mijn zithoek, met een kotatsu. Een kotatsu is een tafel-frame waarover een dikke futon (dekbed/deken) wordt gelegd; daarover heen dan weer een tafelblad.  Vroeger zette je onder de tafel dan een hibachi, een Japanse stoof, neer.  De warmte werd dan onder de tafel vastgehouden door de futon. Later werd er in de tafel zelf een elektrische warmtebron ingebouwd.  In de winter was de kotatsu vaak, in de slecht geïsoleerde en verwarmde Japanse huizen, het centrum van het familieleven: eten, lezen, werken.  Lekker warm met je benen, tot aan je middel, onder de futon en de tafel. Deze kotatsu is een hori-gotatsu - hij heeft een vierkant gat in de grond onder de tafel, zodat je niet met je benen opgevouwen op de tatami-mat hoeft te lijden, maar gewoon met je achterwerk op de rand van de vierkante opening kunt zitten en je voeten op de lagere bodem kun laten rusten, alsof je in een stoel zit. Daar zit ik nu dan ook achter mijn computer. Cool.

Er is weer een mooi buitenbad.  Bij mijn kamer is een privé-warme bron-bad, wat een luxe.  Het water is heel warm, zoals dat hoort bij een onsen.  In Kyushu, onsen-land bij uitstek, en zeker rondom de vulkanen van Aso, doen ze niet aan kinderachtige temperaturen van 42 graden of lager.

'S avonds weer een diner als een kunstwerk - chawan mushi, een perfect liflafje, hartige eier-custard.

En rundvlees van Aso-vee.