Het eerste wat ik vanmorgen doe: het gordijn open en getver, grijsgeel licht. Tyfoon. Terug naar bed, uit nijd? Het vervelende van zo'n tyfoon is dat je nooit weet wanneer hij wat gaat doen, hoe de route gaat lopen. Vandaag had ik een boottochtje bedacht naar Gunkanjima - slagschip eiland. Het regent (nog) niet, een telefoontje leert dat de tocht in ieder geval deze ochtend doorgaat, dus vooruit maar, het water op. Met de Mercurius.
Gunkanjima is een eiland waar tot 1974 een kolenmijn werd geëxploiteerd - seabed mining, door Mitsubishi. Er zijn verschillende andere eilandjes in de baai van Nagasaki waar dit ook gebeurde, maar Gunkanjima is verreweg het markantste.
De kustwacht komt even langszij
We varen langs Takabokojima, door de Nederlanders in Nagasaki de "Papenberg" genoemd. Omdat daar van af in de 17de eeuw tijdens de vervolgingen Christenen de zee in werden gegooid.
De meisjes van de schoolreisjes zijn er ook, de boot schommelt ontzettend en we vragen ons af of we dit zonder ongelukken gaan halen....
En na een dikke drie kwartier varen is daar Gunkanjima, inderdaad een heel bijzonder gezicht, een beetje apocalyptisch. Op het eiland woonden op het hoogtepunt van de kolenproductie 5400 mensen, mijnwerkers en hun gezinnen, op een gebied van 160 m breed bij 480m lang en een omtrek van 1200 meter. Deshima was daarbij vergeleken luxueus.
Vanaf 1890 tot 1974 is op het eiland gegraven naar steenkool. In de tweede wereldoorlog werkten er Chinese en Koreaanse dwangarbeiders, ieder ondergebracht aan een andere kant van het eiland. In de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw was het een redelijk welvarend eiland, met een woud van t.v. antennes. Er was een school, hospitaal, crèche, supermarkt, er waren bioscopen. Alles in hoogbouw, zonder liften. In 1916 werd er het eerste betonnen flatgebouw in Japan neergezet. 
Nu is het een ruïne, veel is kapot door het geweld van de golven en tyfoons.
Maar misschien breekt er een nieuwe dageraad aan voor Gunkanjima: samen met ander industrieel erfgoed in Japan, is het voorgedragen voor de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Na de boottocht lunch in China Town, tenminste iets kleurigs na al dat grijs. Ook hier schoolreizigers die wel zin hebben in een spekbroodje.
Een meisje loopt rond met een papieren tas waarop een "Hollandsche Schip"staat afgebeeld.
Na de lunch nog even een paar Hollandse dingen bekijken en dan terug naar Fukuoka. Ik wil een vroege trein nemen om nog wat te kunnen zien van het landschap: de trein, de Kamome, gaat het eerste deel langs de kust, een prachtig stuk. Bovendien wil ik niet laat naar bed - morgen vroeg op. Hoe zal het gaan met het weer? De tyfoon stort op dit moment emmers uit boven Fukuoka. Raar, want eind oktober komen er meestal geen tyfoons voor in Japan.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten