Nara

Een glasheldere dag in Nara; te beginnen met een bezoek aan de Kofuku Tempel. Midden in het tempelgebied wordt een nieuwe hal gebouwd - een reconstructie van de Centrale Gouden Hal die in 1717 werd verwoest - die in oktober 2018 voltooid zal zijn.
Achter het constructie-gebouw is de vijfvoudige pagode zichtbaar. De Kofuku tempel, UNESCO werelderfgoed, werd in de zevende eeuw gesticht, maar uiteindelijk in 710 naar de huidige locatie in Nara verplaatst. Het was de familie-tempel van de machtige Fujiwara-clan en omvatte in zijn gloriedagen een 150 gebouwen; daarvan zijn er nu nog maar een zestal historisch belangrijke over.

Au revoir Charlie

Vandaag van Tokio naar Nara.  Jammer voor Charlie de Goudvis, die ik altijd eten geef.  Alleen herinner ik me soms niet meer of ik het nu wel of niet heb gedaan, en dan strooi ik weer wat voer in de kom.  Want hij heeft altijd honger en je ziet aan zijn gedrag niet of hij is gevoerd. De andere huisgenoten doen dat ook - er is niemand die de vaste taak heeft om Charlie te voeren - dus Charlie groeit de pan uit.

Afscheid van Tokio

Het wordt nu serieus herfst, het voelt zo aan wanneer je buiten komt, de bomen verkleuren nu echt - twee weken te laat, mopperen de bewoners van Tokio.  Ik ben de laatste twee dagen bezig geweest met het regelen van mijn vertrek: afscheid nemen, bedanken, bagage laten opsturen naar het vliegveld in Fukuoka vanwaar ik op 5 december met de directe KLM-vlucht vertrek naar Amsterdam.

Mores leren

Een van de dingen die ik in Tokio altijd fascinerend heb gevonden, is de manier waarop onophoudelijk posters verschijnen in de gangen van de Tokiose metro over hoe je je moet gedragen in de ondergrondse. Waar het meeste op wordt gehamerd, is: niet rennen om de trein te halen en de trein in springen.  Deze poster is een van de prijswinnaars bij een wedstrijd onder middelbare scholieren in de prefectuur Fukuoka, waarbij ze hun visie geven op "manieren" in de subway.  Haast je niet als een wild dier de trein in - die vaak overvol is zodat je de kans loopt om hard tegen mensen aan te stoten.

De Fuji

Ik heb de berg Fuji beklommen vandaag, dit is mijn certificaat.

Contrasten

Een zondag in Tokio met verschillende aspecten van de cultuur van het hedendaagse Japan.  Om te beginnen een ikebana - bloemschik - tentoonstelling van de Koryu school.  Bij de ingang een herfst-stuk.

Kyoto op zaterdag

Vanmorgen sta ik al om acht uur bij de Kamigamo Jinja. UNESCO werelderfgoed en een van de oudste Shinto tempels van Japan; gesticht in 679, en dus zelfs ouder dan de stad Kyoto. De twee zandkegels voor de Hosodono Hal stellen twee bergen voor waarop de goden worden verondersteld te landen.

Kanazawa

Vanmorgen was dit mijn uitzicht van achter mijn cappuccino in Starbucks. Hier worden de yukizuri gespannen boven een heg.  Misschien deze keer niet tegen de sneeuw, maar om gouden kerstversiering aan op te hangen.  Dat zag ik gisteren op een straathoek in een winkelwijk.

Kanazawa

De westkust van Japan - sinds gisteravond ben ik in Kanazawa, ook wel klein Kyoto genoemd.  Het weer is bar en boos, de hele nacht rommelende donder en vandaag  overdag nog steeds, plus stromende regen.  En dat terwijl de belangrijkste bezienswaardigheid hier de Kenroku-en is, een van de drie mooiste tuinen van Japan.  Ik praat met de eigenares van een keramiekwinkel. Ze verkoopt Kutani porselein.  En ze zegt: vanaf november tot maart is het in Kanazawa slecht weer, regen zoals vandaag, zware sneeuwval en we krijgen de zon nauwelijks te zien.  Maar, het eten is heerlijk.  De vis en de krab zijn in deze tijd voortreffelijk, voegt ze aan haar sombere tijding toe.  Er is dus troost, en een goede maaltijd lijkt me iets voor vanavond. Ook het hotel maakt reclame voor culinair Kanazawa en heeft een boodschap op het prikbord, plus krantenknipsel, met de winterse Kobaku krab waarmee ze hun gasten welkom heten in Kanazawa.

Omiyage

Een hartige rijst-cracker in de vorm van een hart - een souvenir uit Hakone voor me meegebracht door Yoshi.  Lekker.  In tegenstelling tot de meeste eetbare Japanse souvenirs.  Souvenirs, Omiyage, en het geven van cadeaus is in Japan belangrijk.  Als je op dienstreis bent geweest, of met vakantie, neem je voor je collega's en familie souvenirs mee.  Als je ergens op bezoek gaat, wanneer je iets van iemand gedaan wilt krijgen, wanneer iemand iets voor je heeft gedaan....noem maar op.  Bij alle denkbare gelegenheden geef je cadeaus.

88 tempels - dag 3

We beginnen de laatste dag van onze tempeltocht bij nr. 76, Ryusenji. Met zijn woeste godheid, de Fudo-o.

88 tempels - dag 2

Weer een onwaarschijnlijk blauwe dag wanneer ik in de trein naar Toride zit om de tweede dag van de 88-tempel-tocht te gaan beginnen.  De Tone rivier vanuit het raam van de trein lijkt niet van deze wereld.

88 tempels

Dit is het stempel in mijn schrift van Toride Station. Alle stations in Japan hebben een stempel.  Wanneer je op reis bent kun je dat stempel in je reisdagboek of in een speciaal schrift zetten.  Meestal beelden die stempels iets uit waar het station/de stad bekend om is. In het geval van Toride is het de Honjin, de herberg aan de Mito Kaido, de oude postweg van Edo - het huidige Tokio - naar de stad Mito in Ibaragi Prefectuur.  Toride was een station aan die weg. In Toride liggen ook een aantal van de 88 tempels die Isabel en ik vanaf vandaag in drie dagen hopen te bezoeken. Het is een pelgrimsroute die in de 60-er jaren van de 19de eeuw officieel is ingesteld.  Een van de namen van deze route is "De Nieuwe Shikoku Soma 88 spirituele plaatsen", verbonden met de persoon van de grote priester en Boeddhistische leermeester Kobo Daishi. Net als de bekende pelgrimsweg in Shikoku, het vierde grote eiland van de Japanse archipel, heeft deze route die door de prefecturen Chiba en Ibaragi gaat, 88 tempels - maar op veel kleinere en bescheidener schaal dan de Shikoku pelgrimsroute.

Nikko

Een uitje naar Nikko, met vrienden.  Een prachtig natuurgebied, maar ook de plaats waar een paar schitterende tempels zijn te zien.  Koud weer en sneeuw, is ons beloofd.  Maar in de ochtend, wanneer ik in Tokio naar de bushalte loop, is de lucht wolkeloos knalblauw. Dit is de Shinkyo, ofwel de Godenbrug in Nikko, over de Daiya rivier.  Volgens de overlevering stak de Boeddhistische priester Shodo Shonin hier op de ruggen van twee gigantische slangen de rivier over en stichtte de eerste tempel in Nikko, Rinnoji, in 766.

Kyoto-Tokio

Voordat ik terugga naar Tokio, nog even bij de buren van Daitoku-ji kijken hoe het staat met de rode bladeren.  Het is de afgelopen twee dagen koud geworden, en dan schiet het op met de herfstkleuren.

Kyoto - het langste houten gebouw

De Sanjusangen-do is een langgerekte houten constructie uit 1164, de langste in de wereld, waarin 1001 Boeddhabeelden staan opgesteld. In het midden zit de belangrijkste afbeelding van de Kannon Boeddha en aan weerszijden daarvan staan 1000 levensgrote beelden, eveneens van Kannon, god(in) van de barmhartigheid - zeer populair in Japan.  Het hoofd-beeld werd in de Kamakura-periode vervaardigd - in 1254 - door de beeldhouwer Tankei, toentertijd 82 jaar oud.  

Kyoto - een grijze dag kleuren

Gelukkig hebben we hier in Japan niets wat ook maar lijkt op het weer dat in de Filipijnen heeft huisgehouden, maar het is vandaag toch wel erreg grijs. De uitdaging is dus: vind de kleur in een regenachtige dag.  Kinkakuji dan maar.  Die vind ik luid en opzichtig bij zonnig weer, dus bij deze grijstonen is hij waarschijnlijk net goed.  Op oude foto's ziet hij er minder gelikt verguld uit, en eigenlijk veel mooier.  Maar het blijft een indrukwekkend gebouw - het beroemdste van Kyoto - met zijn gouden weerspiegeling in het meer en de koperen feniks op het dak.

Kyoto - Aahh en Oohh

In het atelier van Sarah Brayer hangen de proeven aan de muur voor haar volgende werk: de bergen rond Kyoto.  Ze wil ze op zijde gaan drukken en er dan, op de Japanse manier, een lange smalle rol van maken, een emakimono.  Sarah Brayer Studio

Hikone Kasteel

Met de Shinkansen via Hikone naar Kyoto.  Terwijl ik op het perron sta te wachten, komt de schoonmaakploeg aan.  De dames hebben roze uniformen aan; degenen met de witte bloemen op hun jasje zijn de ploegleidsters.

Manga & Anime

Het Ota Memorial Museum heeft een enorme collectie Ukiyo-e "Woodblock Prints" - houtsneden. Een vorm van kunst die in de Edo Periode is opgekomen.  Niet alleen kunst, maar ook vaak propaganda - spotprenten, parodieën; affiches, bijvoorbeeld voor het Kabuki theater. In het Ota Museum is de verzameling ondergebracht van wijlen Seizo Ota, voorzitter van de Toho Mutual Life Insurance. Hij begon zijn collectie toen hij zag hoe deze vorm van kunst Japan verliet met  buitenlandse verzamelaars.  In Nederland is er zelfs een tijd geweest eind vorige eeuw dat de vis op de markt van tijd tot tijd in Japanse houtsneden werd ingepakt....Wisselende tentoonstellingen worden gepresenteerd uit de 12.000 werken die het museum bezit.  Op dit moment hangt er een tentoonstelling van komische Ukiyo-e. Hier doet een maiskolf de leeuwen-geesten dans, gebaseerd op een serie van Kabuki-stukken.  Traditioneel   houdt de leeuw een pioenroos in zijn handen, maar de maiskolf houdt maiskolven vast en zwaait heftig met zijn "manen".  Hij wordt begeleid door een zingende pompoen en een fluit-spelende zoete aardappel.

Enoshima en Kamakura

Vanuit Tokio naar Kamakura, ik begin met de Yamanote-lijn, de beroemde bovengrondse cirkellijn. Het is nog altijd een van de belangrijkste, die de grote stations verbindt en die op de spitsuren afgeladen vol is. Vandaag niet de rechtstreekse trein naar Kamakura, maar via Fujisawa en de Eno-den lijn, het gezellige lijntje dat tussen Fujisawa en Kamakura loopt, een oude hoofdstad van Japan (1192-1333).  Aan deze route ligt het eiland Enoshima, tegenwoordig verbonden met een dam met het vasteland.

Oud en nieuw Tokio

Een wandeling door Mejiro, een van de buurten waar het oude Tokio nog is te vinden, voor mij een "trip down Memory Lane", omdat ik er lang heb gewoond. Ik begin bij het café Zoka waar ze uitstekende cappuccino hebben - aan de bar op de eerste verdieping vanwaar je een goed uitzicht hebt op Mejiro Station, wie er komt en gaat.

Conbini

Alweer sinds 2 november in Tokio, de was doen, even uit mijn reis-dip raken en plannen maken voor de volgende avonturen. Vanavond met vrienden gegeten in Torafuku, een Izakaya. Deze Japanse omelet is super lekker en ziet er bijna als een abstract kunstwerk uit.

Sumo ceremonie

Wachten en de ceremonie uitzitten.  Vanmorgen vroeg zijn er al mensen gegaan naar de Sumiyoshi Tempel in Fukuoka om de Ceremoniële "Ring-entering Ceremony" van de twee hoogste Sumo worstelaars te zien. Ze hebben zich op een van de grote plastic zeilen gezet, vooraan omdat ze vroeg genoeg waren en zitten dus van 10h00 tot 14h00 zo op hun voetjes.  Ik zat schuin achter deze sokken, die hoorden bij Ueki Seiichiro, bleek later. Ik kwam namelijk pas iets voor elven omdat ik me had verslapen en moest dus op de tweede rij op het zeil.

Varia Fukuoka

Als je goed kijkt, zie je een gezicht; twee ogen en een mond. Van de Semi Ebi, ik googelde het: een Japanese Slipper lobster.  Hij zat in een oud aquarium met gekrast glas bij de vishandel op de voedselmarkt van Yanagibashi in Fukuoka; de verkoopster zei: daar moet je een foto van maken, hij is heel zeldzaam geworden. Jonge mensen kennen dit dier niet meer.  Blijft hij dan in dit aquarium, vraag ik, want ik vind hem toch wel een beetje zielig en ook wel cute.  Nee hoor, hij wordt verkocht en gaat in de pan. Oh.