Weer een onwaarschijnlijk blauwe dag wanneer ik in de trein naar Toride zit om de tweede dag van de 88-tempel-tocht te gaan beginnen. De Tone rivier vanuit het raam van de trein lijkt niet van deze wereld.
Een knalgele Ginkoboom tegen een helblauwe lucht, wanneer we op weg zijn naar onze eerste tempel vandaag, nr. 34, de Yakushido. Bij deze tocht gaat het niet zozeer om grote tempels, maar om de kleine Taishido, de heiligdommen gewijd aan Kobo Daishi die op het terrein van grotere tempels staan of die op zichzelf staan, vaak op het terrein van een grotere tempel die inmiddels is verdwenen
Vandaag lopen we door vrij landelijk gebied, met veel groen en mooie Japanse huizen. een prachtige wandeling.
De tempels liggen ver uit
elkaar, aan kleine weggetjes, vet moeilijk te vinden. Bovendien blijkt dat we een
tempel niet kunnen vinden doordat hij op de kaart verkeerd is geplaatst
- maar we lopen er later toch nog tegenaan.
De kleine houten Taishido zijn niet zo erg opvallend, maar hebben vaak mooie details, zoals fijn houtsnijwerk of een bijzondere Boeddha achter het deurtje of gordijntje, zoals hier bij de Yakushido, het beeld van Kobo Daishi.
Bij de tweede tempel, de Ryuzenji, staan twee tempels/heiligdommen waar het om gaat, de nummers 79 en nr. 47, de Sanbutsudo, een prachtige houten hal met strodak met daarin drie Boeddhas die we niet kunnen zien, want stevig op slot. De Ryuzenji zelf heeft twee indrukwekkende Nio, tempelwachters.
Ze zijn wat afgebladderd en toe aan een restauratie, maar niettemin zijn ze geweldig.
De klokkentoren van de Ryuzenji is een mooie houten structuur.
En bij de graven van de priesters staat een serieus mooi Jizo-beeld.
Na een hele lange wandeling van de ene kant naar de andere kant van het spoor, komen we bij de Koganji waar bij de ingang een rijtje ingetogen Jizo staan, vrij nieuw zo te zien.
Dit in tegenstelling tot de Zelkova, een soort iep, die 1600 jaar oud is. Hij staat op de lijst met 100 bomen die een natuurmonument zijn. Een groot gat in de stam is gedicht met iets wat op cement lijkt.
Aan de andere kant van de boom kun je zijn holle stam zien - met een Jizo beeld erin. Vroeger kwamen hier van heinde en verre vrouwen die door de stam heen kropen - nu niet meer mogelijk omdat het gat aan de andere kant is gedicht - hetgeen een veilige bevalling zou garanderen.
Bij het kleine heiligdom van de Tokoji, nr. 50, is weer een drietal Boeddha's te vinden achter het deurtje. In tegenstelling tot de bekendere bezienswaardigheden, zijn deze kleine bijzondere objecten totaal vogelvrij. Je kunt rustig de deurtjes openmaken of de gordijntjes opzij schuiven om beter te kunnen kijken. Niemand verwacht dat je iets kwaads zult uithalen, kennelijk.
Een andere van de drie beelden in de Tokoji.
Een mooie feniks bij de Fudo-in, nr. 4.
En een kraanvogel bij de Ino Tenmangu, nr. 31.
Bij de Ino Tenmangu is het water-vat leeg en hangt de schep in een boom. Zou niemand het meer nodig vinden om eerst handen en hart te reinigen alvorens te bidden?
Bij de Dainichido, nr. 61, een verbaasd kijkende Kobo Daishi die kijkt alsof hij wordt gestoord bij het scheren - maar het is afgebladderde verf. Je schrikt er soms van wanneer je een deurtje opent of gordijntje opzij schuift, en het beeld dat binnen zit je ineens recht in de ogen kijkt. Een heilige kijkt toch ingetogen naar beneden? Nou, niet op deze tocht.
En tenslotte de driehoofdige Bato Kannon uit 1672 bij de Kannon-do, nr. 10. Bato Kannon is de Boeddha met het paardenhoofd, dat zichtbaar is boven het middelste hoofd.
Weer een onwaarschijnlijk blauwe dag wanneer ik in de trein naar Toride zit om de tweede dag van de 88-tempel-tocht te gaan beginnen. De Tone rivier vanuit het raam van de trein lijkt niet van deze wereld.
Een knalgele Ginkoboom tegen een helblauwe lucht, wanneer we op weg zijn naar onze eerste tempel vandaag, nr. 34, de Yakushido. Bij deze tocht gaat het niet zozeer om grote tempels, maar om de kleine Taishido, de heiligdommen gewijd aan Kobo Daishi die op het terrein van grotere tempels staan of die op zichzelf staan, vaak op het terrein van een grotere tempel die inmiddels is verdwenen
Vandaag lopen we door vrij landelijk gebied, met veel groen en mooie Japanse huizen. een prachtige wandeling. 
De tempels liggen ver uit
elkaar, aan kleine weggetjes, vet moeilijk te vinden. Bovendien blijkt dat we een
tempel niet kunnen vinden doordat hij op de kaart verkeerd is geplaatst
- maar we lopen er later toch nog tegenaan.
De kleine houten Taishido zijn niet zo erg opvallend, maar hebben vaak mooie details, zoals fijn houtsnijwerk of een bijzondere Boeddha achter het deurtje of gordijntje, zoals hier bij de Yakushido, het beeld van Kobo Daishi.
Bij de tweede tempel, de Ryuzenji, staan twee tempels/heiligdommen waar het om gaat, de nummers 79 en nr. 47, de Sanbutsudo, een prachtige houten hal met strodak met daarin drie Boeddhas die we niet kunnen zien, want stevig op slot. De Ryuzenji zelf heeft twee indrukwekkende Nio, tempelwachters. 
Ze zijn wat afgebladderd en toe aan een restauratie, maar niettemin zijn ze geweldig.
De klokkentoren van de Ryuzenji is een mooie houten structuur.
En bij de graven van de priesters staat een serieus mooi Jizo-beeld.
Na een hele lange wandeling van de ene kant naar de andere kant van het spoor, komen we bij de Koganji waar bij de ingang een rijtje ingetogen Jizo staan, vrij nieuw zo te zien.
Dit in tegenstelling tot de Zelkova, een soort iep, die 1600 jaar oud is. Hij staat op de lijst met 100 bomen die een natuurmonument zijn. Een groot gat in de stam is gedicht met iets wat op cement lijkt.
Aan de andere kant van de boom kun je zijn holle stam zien - met een Jizo beeld erin. Vroeger kwamen hier van heinde en verre vrouwen die door de stam heen kropen - nu niet meer mogelijk omdat het gat aan de andere kant is gedicht - hetgeen een veilige bevalling zou garanderen.
Bij het kleine heiligdom van de Tokoji, nr. 50, is weer een drietal Boeddha's te vinden achter het deurtje. In tegenstelling tot de bekendere bezienswaardigheden, zijn deze kleine bijzondere objecten totaal vogelvrij. Je kunt rustig de deurtjes openmaken of de gordijntjes opzij schuiven om beter te kunnen kijken. Niemand verwacht dat je iets kwaads zult uithalen, kennelijk.
Een andere van de drie beelden in de Tokoji.
Een mooie feniks bij de Fudo-in, nr. 4.
En een kraanvogel bij de Ino Tenmangu, nr. 31.
Bij de Ino Tenmangu is het water-vat leeg en hangt de schep in een boom. Zou niemand het meer nodig vinden om eerst handen en hart te reinigen alvorens te bidden?
Bij de Dainichido, nr. 61, een verbaasd kijkende Kobo Daishi die kijkt alsof hij wordt gestoord bij het scheren - maar het is afgebladderde verf. Je schrikt er soms van wanneer je een deurtje opent of gordijntje opzij schuift, en het beeld dat binnen zit je ineens recht in de ogen kijkt. Een heilige kijkt toch ingetogen naar beneden? Nou, niet op deze tocht.
En tenslotte de driehoofdige Bato Kannon uit 1672 bij de Kannon-do, nr. 10. Bato Kannon is de Boeddha met het paardenhoofd, dat zichtbaar is boven het middelste hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten