zaterdag 9 november 2013

Kyoto - Aahh en Oohh

In het atelier van Sarah Brayer hangen de proeven aan de muur voor haar volgende werk: de bergen rond Kyoto.  Ze wil ze op zijde gaan drukken en er dan, op de Japanse manier, een lange smalle rol van maken, een emakimono.  Sarah Brayer Studio


Het straatje van Sarah ligt in een oud Kyotoos wijkje.  Aan het einde van de straat ligt een berg, ik weet niet welke.  Het straatje is ontzettend smal en heel knus.

Vandaag ga ik naar Daitokuji, de grote tempel die op ongeveer 300 meter van mijn logeeradres ligt. Je gaat er de hoofdpoort door en ineens ben je in een andere wereld.  Een die bestaat uit met stenen bestrate statige lanen tussen okergele lage muren waarachter zentempels en -tuinen liggen. Er zijn op het terrein 24 sub-tempels van Daitokuji.

De Sanmon, het poortgebouw naar de tempel.  Je merkt onmidddellijk dat dit allemaal een klasse apart is.  Kyoto IS prachtig, maar wat ik hier vanmiddag heb gezien is werkelijk adembenemend.

Een kijkje vanuit de Daisen-in Tempelpoort in de tuin van Daitokuji.

Op dit moment zijn verschillende tempels die anders gesloten zijn, toegankelijk voor het publiek.  Shinju-an, de parel-tempel, opgericht door Ikkyu;  Korin-in en Oubai-in.  Ze zijn alledrie verbluffend, prachtige binnentuintjes, grote zen-tuinen en schitterende kamers.  De schuifdeuren van Shinju-an zijn beschilderd met inkt, heel eenvoudige pennenstreken, maar toch passen ze in deze sfeer van strakke, sobere schoonheid. Hier een doorkijkje in Korin-in.  Een gids die mij de theeceremonie-kamer in zag turen, legde me uit waarnaar ik stond te kijken.  De verschillende soorten plafond-constructies; de plaats van de theemeester; de tokonoma, de nis waar de rolschildering hangt en de ikebana staat; de lage deur waar je ongeveer dubbelgeklapt binnen moet komen, zodat je alle wereldse grootsigheid achter je laat en de hoge deur waardoor je rechtop binnen kunt lopen.  Daaraan kun je zien dat deze theekamer nieuw is zegt hij, jaar 3 van de Showa periode.  Want vroeger hadden ze alleen maar lage deuren in theepaviljoens....

En dan Oubai-in, die is verpletterend, om iedere hoek wacht weer een schok in de vorm van een mooie constructie, een ongewoon uitzicht. Hij is oorspronkelijk als eenvoudig klooster opgericht door de excentrieke Oda Nobunaga, ter nagedachtenis aan zijn vader.  Ik heb nog zelden zo'n verrassend "andere" tempel gezien.


Een totaal abstracte Zen-tuin, zonder ook maar een rots erin, helemaal strak geharkt, het lijkt wel textiel.


En een elegant slingerende rivier van een zen-tuin, wat een wonder van expressie.


Deze is ook schitterend, maar alweer iets gewoner; ontworpen door de grote thee-meester Sen-no-Rikyu.

Poorten en hekjes,  in allerlei materialen en patronen, ontzettend kunstig en toch eenvoudig, gemaakt met natuurlijke materialen als bamboe, riet, touw, stro.

weer een poortje....

En nog een.....





Ik loop terug naar huis en koop Kyoto-stijl pickles in dit zaakje.  Ik houd erg van de Kyotose ingelegde groenten, die zijn milder dan die van bijvoorbeeld Tokio.

Tofu voor het avondeten bij de tofu-winkel om de hoek. Kyoto is beroemd in Japan om zijn tofu.


Ik koop groenten, fruit en


vis op de plaatselijke markt.

Een roze schemering, ik hoop dat het morgen mooi weer wordt voor mijn volgende Kyoto onderneming. Ik bedenk dat ik iets miste tijdens mijn bezoek aan Daitokuji, en ineens weet ik het: horden toeristen en souvenir-stalletjes. Prettig rustig.


Voor het eerst sinds tijden kook ik mijn eigen avondeten.  Lekker.  Daarna bloggen en dan nog even naar het  plaatselijke badhuis, als het vandaag open is. En vroeg(er) naar bed.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten