Vanuit Tokio naar Kamakura, ik begin met de Yamanote-lijn, de beroemde bovengrondse cirkellijn. Het is nog altijd een van de belangrijkste, die de grote stations verbindt en die op de spitsuren afgeladen vol is. Vandaag niet de rechtstreekse trein naar Kamakura, maar via Fujisawa en de Eno-den lijn, het gezellige lijntje dat tussen Fujisawa en Kamakura loopt, een oude hoofdstad van Japan (1192-1333). Aan deze route ligt het eiland Enoshima, tegenwoordig verbonden met een dam met het vasteland.
Het is vandaag mooi weer en daarom stap ik eerst uit in Enoshima; als je via de dam loopt naar het eiland kom je in een verrassende plek terecht, een beetje ouderwets aandoend, met bijzondere tempels, een gezellig straatje, veel trappen naar boven en, bovengekomen, een prachtig uitzicht over Sagami-baai. En Mount Fuji. Hoewel het prachtig weer is, is het heiig en de berg laat zich alleen maar raden, niet zien. Toch is het er gezellig druk. Het kleine meisje heeft een feestelijke kimono aan vanwege Shichi-go-san, het kinderfestival, waarbij meisjes van 3 en 7 jaar oud en jongens van 5 in hun beste kleren worden meegenomen naar de Shinto Tempels.
Ik besluit om de roltrap naar boven te nemen - een roltrap naar beneden is er niet. Bij de Zeni arai Benten, kun je je geld wassen, voor financieel succes. Je doet het in een mandje dat op de rand van het vijvertje staat.
Dat mandje haal je door het water heen en weer.
En nu maar hopen dat het werkt. Zij heeft een munt van 500 Yen in het mandje gedaan; je kunt ook papiergeld wassen, maar waar moet je dan zo'n nat biljet na het wassen opbergen?
Bij de tempel hangen ook roze votief-plankjes met harten er op - met wensen voor het aanknopen van succesvolle liefdesrelaties. Een eindje verder staat zelfs een ginko boom met een hele massa van deze plankjes er om heen, de verbintenisboom, met - op goede dagen - uitzicht op Mount Fuji. De tempel zelf staat bekend om zijn twee beelden van de godin Benzai-ten: een acht-armig beeld en een naakt beeld dat de luit bespeelt.
Het uitzicht halverwege de trap naar beneden. Een Japanse naast mij zegt tegen haar vriendin: net Hongkong, vind je niet?
Een van de gebouwtjes bij het tempelcomplex van de Hetsu-no-Miya.
Nakazu-gu. Mooie kleuren en vlakverdeling, het valt me op dat de mensen die er komen bidden, lang blijven staan. Maar de meesten gaan er snel aan voorbij, op weg naar het uitzicht.
Op de weg terug naar het Enoden-treintje stop ik even bij het stalletje dat geroosterde Coquilles en Sazai-schelpen verkoopt. Lunch on the go.
Ik heb Mt. Fuji dan wel niet "Live" gezien, maar langs de route hangt gelukkig een prent van Hokusai met Enoshima en de berg.
Met het treintje door richting Kamakura. Ik stap uit op het station Hase - vandaar is het een korte wandeling naar Hasedera ofwel Hase Kannon en de Grote Boeddha. Eerst Hasedera, een tempel met een prachtige tuin, een grot met verschillende geluksgoden, en na een set trappen, het hoofdgebouw met het beeld van de bodhisattva Kannon, godin van de compassie en barmhartigheid. Dit houten beeld, de elfhoofdige Kannon genoemd vanwege de tien hoofdjes in de kroon, zou volgens de legende in 736 zijn aangespoeld, waarna de tempel zou zijn gesticht.
De hon-den, het hoofdgebouw met het Kannon-beeld.
Een niveau lager dan het hoofdgebouw is een gebied gewijd aan Jizo, beschermer van onder meer kinderen. Hij is omringd door kleine Jizo-beeldjes, gewijd aan kinderen die zijn overleden of geaborteerd - de Mizu-no-ko, waterkinderen. Kaarsjes die worden gebrand voor de waterkinderen.
Dan door naar de de Tokoji en de Daibutsu, het iconische grote Boeddhabeeld, waaraan iedereen onmiddellijk denkt bij de naam Kamakura. Ik haal het nog net voordat de poort dichtgaat en heb nog even tijd om van dit meer dan 11meter hoge, prachtige beeld te genieten. Vroeger stond er een gebouw omheen, maar dat is in 1495 door een tsunami weggespoeld. Deze Boeddha heeft al veel natuurrampen overleefd - tegenwoordig heeft hij schokdempers in zijn sokkel.
Vanuit Tokio naar Kamakura, ik begin met de Yamanote-lijn, de beroemde bovengrondse cirkellijn. Het is nog altijd een van de belangrijkste, die de grote stations verbindt en die op de spitsuren afgeladen vol is. Vandaag niet de rechtstreekse trein naar Kamakura, maar via Fujisawa en de Eno-den lijn, het gezellige lijntje dat tussen Fujisawa en Kamakura loopt, een oude hoofdstad van Japan (1192-1333). Aan deze route ligt het eiland Enoshima, tegenwoordig verbonden met een dam met het vasteland.
Het is vandaag mooi weer en daarom stap ik eerst uit in Enoshima; als je via de dam loopt naar het eiland kom je in een verrassende plek terecht, een beetje ouderwets aandoend, met bijzondere tempels, een gezellig straatje, veel trappen naar boven en, bovengekomen, een prachtig uitzicht over Sagami-baai. En Mount Fuji. Hoewel het prachtig weer is, is het heiig en de berg laat zich alleen maar raden, niet zien. Toch is het er gezellig druk. Het kleine meisje heeft een feestelijke kimono aan vanwege Shichi-go-san, het kinderfestival, waarbij meisjes van 3 en 7 jaar oud en jongens van 5 in hun beste kleren worden meegenomen naar de Shinto Tempels. 
Ik besluit om de roltrap naar boven te nemen - een roltrap naar beneden is er niet. Bij de Zeni arai Benten, kun je je geld wassen, voor financieel succes. Je doet het in een mandje dat op de rand van het vijvertje staat.
Dat mandje haal je door het water heen en weer.
En nu maar hopen dat het werkt. Zij heeft een munt van 500 Yen in het mandje gedaan; je kunt ook papiergeld wassen, maar waar moet je dan zo'n nat biljet na het wassen opbergen? 
Bij de tempel hangen ook roze votief-plankjes met harten er op - met wensen voor het aanknopen van succesvolle liefdesrelaties. Een eindje verder staat zelfs een ginko boom met een hele massa van deze plankjes er om heen, de verbintenisboom, met - op goede dagen - uitzicht op Mount Fuji. De tempel zelf staat bekend om zijn twee beelden van de godin Benzai-ten: een acht-armig beeld en een naakt beeld dat de luit bespeelt.
Het uitzicht halverwege de trap naar beneden. Een Japanse naast mij zegt tegen haar vriendin: net Hongkong, vind je niet?
Een van de gebouwtjes bij het tempelcomplex van de Hetsu-no-Miya.
Nakazu-gu. Mooie kleuren en vlakverdeling, het valt me op dat de mensen die er komen bidden, lang blijven staan. Maar de meesten gaan er snel aan voorbij, op weg naar het uitzicht.
Op de weg terug naar het Enoden-treintje stop ik even bij het stalletje dat geroosterde Coquilles en Sazai-schelpen verkoopt. Lunch on the go.
Ik heb Mt. Fuji dan wel niet "Live" gezien, maar langs de route hangt gelukkig een prent van Hokusai met Enoshima en de berg. 
Met het treintje door richting Kamakura. Ik stap uit op het station Hase - vandaar is het een korte wandeling naar Hasedera ofwel Hase Kannon en de Grote Boeddha. Eerst Hasedera, een tempel met een prachtige tuin, een grot met verschillende geluksgoden, en na een set trappen, het hoofdgebouw met het beeld van de bodhisattva Kannon, godin van de compassie en barmhartigheid. Dit houten beeld, de elfhoofdige Kannon genoemd vanwege de tien hoofdjes in de kroon, zou volgens de legende in 736 zijn aangespoeld, waarna de tempel zou zijn gesticht.
De hon-den, het hoofdgebouw met het Kannon-beeld.
Een niveau lager dan het hoofdgebouw is een gebied gewijd aan Jizo, beschermer van onder meer kinderen. Hij is omringd door kleine Jizo-beeldjes, gewijd aan kinderen die zijn overleden of geaborteerd - de Mizu-no-ko, waterkinderen. Kaarsjes die worden gebrand voor de waterkinderen.
Dan door naar de de Tokoji en de Daibutsu, het iconische grote Boeddhabeeld, waaraan iedereen onmiddellijk denkt bij de naam Kamakura. Ik haal het nog net voordat de poort dichtgaat en heb nog even tijd om van dit meer dan 11meter hoge, prachtige beeld te genieten. Vroeger stond er een gebouw omheen, maar dat is in 1495 door een tsunami weggespoeld. Deze Boeddha heeft al veel natuurrampen overleefd - tegenwoordig heeft hij schokdempers in zijn sokkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten