Nara

Een glasheldere dag in Nara; te beginnen met een bezoek aan de Kofuku Tempel. Midden in het tempelgebied wordt een nieuwe hal gebouwd - een reconstructie van de Centrale Gouden Hal die in 1717 werd verwoest - die in oktober 2018 voltooid zal zijn.
Achter het constructie-gebouw is de vijfvoudige pagode zichtbaar. De Kofuku tempel, UNESCO werelderfgoed, werd in de zevende eeuw gesticht, maar uiteindelijk in 710 naar de huidige locatie in Nara verplaatst. Het was de familie-tempel van de machtige Fujiwara-clan en omvatte in zijn gloriedagen een 150 gebouwen; daarvan zijn er nu nog maar een zestal historisch belangrijke over.

De achthoekige Nan-endo, onderdeel van Kofukuji en de negende tempel van de Saigoku pelgrimstocht, die 33 tempels omvat in het gebied rond Kyoto en Nara.  Deze Zuidelijke Achthoekige Hal is maar een paar dagen per jaar open. 

Tot de tempel horen verschillende gebouwen die schitterende beelden herbergen, zoals de Tokondo met een houten beeld van de Yakushi Buddha en de "Treasure Hall" met een standbeeld van een driehoofdige en zes-armige Ashura - het meest bewonderde Boeddha-beeld van Japan en ook een van mijn favorieten.

De Sarusawa vijver - waar een schildpad op een boomstam in de zon zit.

De Gangoji Tempel, ook UNESCO werelderfgoed, in 596 gesticht en de eerste grote Boeddhistische tempel in Japan. De voornaamste "Claim to Fame" van de Gangoji is zijn grote bronzen Boeddhabeeld, het oudste van Japan, uit het begin van de zevende eeuw. Helaas was het vandaag vanwege een dienst die werd gehouden, niet te zien.

Dus toen maar een lunch; okonomiyaki - een gerecht dat ik nog niet had gegeten op mijn huidige reis door Japan.  Een soort luchtige pannenkoek met een hartige vulling. Groenten en vis, of groenten - meestal kool - en vlees.  De bestelling wordt door de baas zelf klaargemaakt.

Nami Iida, eigenares van een antiekwinkel in Nara, die mij vandaag vergezelt op de wandeling door de stad, doet voor hoe je zo'n pannenkoek snijdt.  Hij ligt op een verwarmde plaat - je kunt in een okonomiyaki restaurant namelijk ook vaak zelf je koek bakken, vandaar die kookplaten in de tafel.

Een stenen lantaarn in de herfstkleuren van Yoshiki-en, een van de twee bekende tuinen van Nara.

Het theehuis van de Yoshiki-en.  Buitenlanders hebben hier gratis toegang, vond ik vandaag uit.

Dan verder door het Nara-park, op weg naar de Todaiji waar de Daibutsu is te vinden, het grote bronzen Boeddha-beeld, de voornaamste  bezienswaardigheid van Nara. Het park is vol met de bekende herten. Je kunt speciale herten-koekjes kopen om de dieren te voeren, een populaire activiteit bij de bezoekers.

De Nandaimon, de grote zuidelijke poort van Todaiji. Hierin bevinden zich in nissen aan weerszijden twee gigantische houten Nio-beelden, de tempelwachters, uit de dertiende eeuw, gemaakt door de beeldhouwer Unkei, die al eerder in dit blog voorkwam. Ze zijn schitterend maar helaas achter gaas gezet, vanwege de vogels...

De linker Nio is nog net zichtbaar.

De Daibutsu-den, waar de Daibutsu resideert.  Het huidige gebouw uit 1709 is de grootste houten structuur ter wereld. Maar het is tweederde van de grootte van het oorspronkelijke  gebouw, dat het heeft vervangen.

Het is druk bij het wierookvat voor de ingang van de Grote Boeddha-hal. Er moeten veel kwalen worden weggerookt, kennelijk.

De Daibutsu, een afbeelding van de Dainichi Boeddha, de kosmische Boeddha die alle werelden en hun bijbehorende Boeddha's doet ontstaan. Het werd oorspronkelijk in 746 gegoten.  Over de eeuwen heeft het beeld nogal te lijden gehad van natuurrampen als branden en aardbevingen, waarbij het een paar keer zijn hoofd heeft verloren. In de Edo-periode is het zelfs opnieuw gegoten. 

Wanneer je achter de Boeddha langs loopt, kom je bij een pilaar met een gat aan de voet.  Dit gat is precies de omvang van de neusgaten van de Grote Boeddha en als het je lukt om erdoorheen te kruipen, ben je verzekerd van verlichting.

Aan de andere kant van de pilaar zitten hulptroepen die je aan de armen door het gat trekken.

Het lijkt voornamelijk een spel voor de kleine en jongere kinderen. Die werken zich er gemakkelijk doorheen.

Aan de linkerkant naast de Daibutsu zit de Nyoirin Kannon, van de compassie, die je wensen in vervulling laat gaan.  Met een beeldje van Amida in zijn kroon.

Als laatste op het programma bij de wandeling door Nara Park, staat de Kasuga Taisha (=Shinto Tempel). In de achtste eeuw gesticht door, alweer, de Fujiwara clan.  Eindeloze rijen stenen lantaarns, sommige zeer oud en met mos begroeid, staan langs de lange lanen die naar de tempel leiden. Meteen links achter deze hoofdpoort staat een beeld van een hert, bij het vont waar men zich reinigt voor het tempelbezoek. Uit de bek van het hert komt water dat in de stenen bak valt. Het is een populaire plek voor bezoekers om zich te laten fotograferen.

Het hert is de boodschapper van de godheid van de Kasuga Taisha, die gezeten op een wit hert naar deze tempel kwam vanuit het noorden van Japan. Vandaar alle herten die hier rondlopen - ze zijn heilig. En lusten best een hertenkoekje.

En zijn bereid om daar acrobatische toeren voor uit te halen.

De stenen lantaarns van de Kasuga Taisha gedoneerd door gelovigen.

En de hangende bronzen lantaarns - een symbool van deze tempel, eveneens gedoneerd.