Met de Shinkansen via Hikone naar Kyoto. Terwijl ik op het perron sta te wachten, komt de schoonmaakploeg aan. De dames hebben roze uniformen aan; degenen met de witte bloemen op hun jasje zijn de ploegleidsters.
Wanneer de trein binnenzoeft, staan ze klaar om in actie te gaan. Ik heb een keer meegemaakt dat een trein zo vuil was, dat de schoonmakers meer tijd nodig hadden - en de trein 6 minuten te laat vertrok. Grote opwinding onder de ploeg - ik heb niet kunnen uitvinden wat er aan de hand was - tijdens het schoonmaken gaan de deuren dicht, zodat de passagiers niet naar binnen kunnen.
Bij de Green Car - eerste klas - staat een smetteloos geüniformeerde vrouw bij de deur om de passagiers te begroeten.
En weer is de Fuji-san in de wolken, haar kruin steekt er nog net boven uit. Genoeg om te zien dat sinds de laatste keer dat we elkaar ontmoetten in oktober, de eerste sneeuw is gevallen.
Hikone, ik ga er onder andere het kasteel bekijken, dat uit 1622 stamt. Het is een klassiek "modern" Japans kasteel, dat bijzonder goed is geconserveerd. De "moderne" kastelen uit de Tokugawa periode waren de militaire, culturele, politieke en economische centra van een regio en waren het bezit van een daimyo. Hikone kasteel behoorde aan de Ii familie, trouwe vazal van Tokugawa Ieyasu in de slag bij Sekigahara in 1600. Ik kom op weg naar het kasteel langs de Gokoku Jinja, belangrijke Shinto Tempel van Hikone, waar een tentoonstelling is van prijswinnende chrysanten. Veel tempels houden in de herfst een dergelijke manifestatie, ook bij Meiji Shrine is er ieder jaar een.
Voordat ik het kasteel binnenga, eerst een kijkje nemen in het museum. Waar de schoenen uit moeten, vanwege de vaste vloerbedekking. Maar er is een comfortabel zitje bij de ingang war je je schoeisel aan en uit kunt trekken, compleet met schoenlepels.
In het museum hele oude landkaarten van het gebied rond het kasteel; prachtige kimono, noh maskers; muziekinstrumenten die voor de gagaku - hofmuziek - werden gebruikt, lakwerk, etc. En ook een theehoekje waar je Japanse thee, de theeceremonie variant, kunt drinken. Met uitzicht op het indrukwekkende Noh theater.
Ik bestel thee en die wordt geserveerd zoals het hoort: herfst thema, met een zoet hapje vooraf en in een mooie kom, met een buiging. Ik buig terug zoals dat (ongeveer) hoort en drink mijn thee op de - alweer ongeveer - correcte manier, terwijl een Japans echtpaar geamuseerd toekijkt. Als je het zoete hapje eet voordat je de thee drinkt, smaakt die minder bitter.
In het museum is een prachtig scherm waarop de slag bij Sekigahara staat afgebeeld; de verschillende clans die tegen elkaar vochten zijn te herkennen aan hun familiewapens. Het is ontzettend leuk om het overzicht te bekijken. De Japanse familiewapens zijn weer een ander fascinerend onderdeel van de Japanse cultuur. Eigenlijk is in dit land het logo uitgevonden. De wapens, zgn. Kamon, zijn een toonbeeld van abstractie en stilering. Zelfs het meest uitgebreide Kamon is nog een voorbeeld van ingetogenheid. Het gedeelte van het scherm met de Kamon van Ii Naomasa.
De Tenshukaku, de hoofdtoren van het kasteel, een National Treasure. Hikone is een van de vier kastelen in Japan die het predicaat National Treasure dragen. Want nog niet gebetonificeerd en altijd onderhouden en gerepareerd op de klassieke manier. Wanneer je van de Tenshu naar beneden wandelt langs een andere weg, die leidt naar de Genkyu-en, een mooie tuin waar je thee kunt drinken, merk je ook dat het omringende gebied niet toerist-vriendelijk is gemaakt. Het is een moeilijke wandeling langs een pad met brede treden die op een subtiele manier schuin aflopen, verraderlijk. Ik ben blij dat ik dit kasteel nooit heb hoeven te belegeren. Er zijn ook diepe kloven omheen die er afschrikwekkend uitzien.
De spaghetti balken in het plafond van de hoofdtoren.
Genkyu-en. een tuin in de Chinese stijl; de naam schijnt te komen van een tuin die grensde aan een Chinees keizerlijk paleis.
's Avonds in Kyoto waar ik logeer in het atelier van Sarah Brayer, een kunstenares die met Japans papier werkt. We eten in een Izakaya die bij haar en haar man favoriet is.
Een rijstbom, een van de uitstekende gerechten.
Met de Shinkansen via Hikone naar Kyoto. Terwijl ik op het perron sta te wachten, komt de schoonmaakploeg aan. De dames hebben roze uniformen aan; degenen met de witte bloemen op hun jasje zijn de ploegleidsters.
Wanneer de trein binnenzoeft, staan ze klaar om in actie te gaan. Ik heb een keer meegemaakt dat een trein zo vuil was, dat de schoonmakers meer tijd nodig hadden - en de trein 6 minuten te laat vertrok. Grote opwinding onder de ploeg - ik heb niet kunnen uitvinden wat er aan de hand was - tijdens het schoonmaken gaan de deuren dicht, zodat de passagiers niet naar binnen kunnen.
Bij de Green Car - eerste klas - staat een smetteloos geüniformeerde vrouw bij de deur om de passagiers te begroeten.
En weer is de Fuji-san in de wolken, haar kruin steekt er nog net boven uit. Genoeg om te zien dat sinds de laatste keer dat we elkaar ontmoetten in oktober, de eerste sneeuw is gevallen.
Hikone, ik ga er onder andere het kasteel bekijken, dat uit 1622 stamt. Het is een klassiek "modern" Japans kasteel, dat bijzonder goed is geconserveerd. De "moderne" kastelen uit de Tokugawa periode waren de militaire, culturele, politieke en economische centra van een regio en waren het bezit van een daimyo. Hikone kasteel behoorde aan de Ii familie, trouwe vazal van Tokugawa Ieyasu in de slag bij Sekigahara in 1600. Ik kom op weg naar het kasteel langs de Gokoku Jinja, belangrijke Shinto Tempel van Hikone, waar een tentoonstelling is van prijswinnende chrysanten. Veel tempels houden in de herfst een dergelijke manifestatie, ook bij Meiji Shrine is er ieder jaar een.
Voordat ik het kasteel binnenga, eerst een kijkje nemen in het museum. Waar de schoenen uit moeten, vanwege de vaste vloerbedekking. Maar er is een comfortabel zitje bij de ingang war je je schoeisel aan en uit kunt trekken, compleet met schoenlepels.
In het museum hele oude landkaarten van het gebied rond het kasteel; prachtige kimono, noh maskers; muziekinstrumenten die voor de gagaku - hofmuziek - werden gebruikt, lakwerk, etc. En ook een theehoekje waar je Japanse thee, de theeceremonie variant, kunt drinken. Met uitzicht op het indrukwekkende Noh theater.
Ik bestel thee en die wordt geserveerd zoals het hoort: herfst thema, met een zoet hapje vooraf en in een mooie kom, met een buiging. Ik buig terug zoals dat (ongeveer) hoort en drink mijn thee op de - alweer ongeveer - correcte manier, terwijl een Japans echtpaar geamuseerd toekijkt. Als je het zoete hapje eet voordat je de thee drinkt, smaakt die minder bitter.
In het museum is een prachtig scherm waarop de slag bij Sekigahara staat afgebeeld; de verschillende clans die tegen elkaar vochten zijn te herkennen aan hun familiewapens. Het is ontzettend leuk om het overzicht te bekijken. De Japanse familiewapens zijn weer een ander fascinerend onderdeel van de Japanse cultuur. Eigenlijk is in dit land het logo uitgevonden. De wapens, zgn. Kamon, zijn een toonbeeld van abstractie en stilering. Zelfs het meest uitgebreide Kamon is nog een voorbeeld van ingetogenheid. Het gedeelte van het scherm met de Kamon van Ii Naomasa.
De Tenshukaku, de hoofdtoren van het kasteel, een National Treasure. Hikone is een van de vier kastelen in Japan die het predicaat National Treasure dragen. Want nog niet gebetonificeerd en altijd onderhouden en gerepareerd op de klassieke manier. Wanneer je van de Tenshu naar beneden wandelt langs een andere weg, die leidt naar de Genkyu-en, een mooie tuin waar je thee kunt drinken, merk je ook dat het omringende gebied niet toerist-vriendelijk is gemaakt. Het is een moeilijke wandeling langs een pad met brede treden die op een subtiele manier schuin aflopen, verraderlijk. Ik ben blij dat ik dit kasteel nooit heb hoeven te belegeren. Er zijn ook diepe kloven omheen die er afschrikwekkend uitzien.
De spaghetti balken in het plafond van de hoofdtoren.
's Avonds in Kyoto waar ik logeer in het atelier van Sarah Brayer, een kunstenares die met Japans papier werkt. We eten in een Izakaya die bij haar en haar man favoriet is.
Een rijstbom, een van de uitstekende gerechten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten